trener, dyrektor stadniny koni, jeździec Dragona Nowielice, skoczek i wukakawista, srebrny medalista olimpijski z Moskwy (1980).
Urodzony 17 grudnia 1955 w Środzie Śląskiej, syn Kazimierza (przedstawiciel rodziny o pięknych “tradycjach konnych” z Podola) i Zofii Słapa, absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Gryficach (1975) oraz Akademii Rolniczej w Szczecinie (1979), gdzie otrzymał tytuł mgr inż. zootechnika. Jeździec (181 cm, 74 kg) LKS Dragona Nowielice, gm. Trzebiatów (1968-1993), wychowanek trenera Andrzeja Kobylińskiego. Zawodnik wszechstronny (w klasyfikacji jeźdźców kl. mistrzowskiej w 1977 zajmował 1 m. w konkurencji skoków i WKKW), uczestnik 21 startów w Pucharze Narodów (1975-1985).
I wicemistrz Polski w skokach (1977) i II wicemistrz w WKKW (1977) na Zygzaku i Tropiku, największe sukcesy odniósł jednak na Szampanie z którym zwiedził kawał świata, zdobył srebrny medal olimpijski (1980). Znajdował się w ekipie, która podczas CSIO w Sopocie (1983) zajęła w Pucharze Narodów 2 m. za RFN. Trener drużyny narodowej WKKW podczas igrzysk w Barcelonie (1992) i Atlancie (1996). Mistrz Sportu odznaczony m. in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe (dwukrotnie), Srebrnym Krzyżem Zasługi i srebrną odznaką FEI.
*1980 Moskwa: jeździectwo, konkurs skoków druż. (PN) – 2 m. na 6 start. – 56.00 p. k. zdobywając srebrny medal (zw. ZSRR- 20.25 p.k.). Partnerami Bobika, który dosiadał Szampana w zespole byli: W. Hartman, J. Kowalczyk i M. Kozicki.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 160; Pawlak, Olimpijczycy, s. 36; Habinowska, Ludzie i konie, s. 188, 324, 330, 404; Jeźdźcy olimpijscy, s. 80-81; MES, t. 1, s. 85; Porada, Igrzyska, s. 973; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa; wywiad z zawodnikiem.