BASTA PIOTR
ps. “Mały”, nauczyciel wf, trener, jeden z najwszechstronniejszych i najwybitniejszych polskich wioślarzy w konkurencjach długo wiosłowych, 13-krotny mistrz Polski (w pięciu konkurencjach), medalista mistrzostw świata, uczestnik Pucharu Świata, olimpijczyk z Barcelony (1992), Atlanty (1996) i Sydney (2000).
Urodzony 16 września 1970 w Krośnie Odrzańskim, syn Maksymiliana i Henryki Jeżychowskiej, absolwent Technikum Budowlanego w Gdańsku (1991) i tamtejszej AWF (2000), gdzie otrzymał tytuł magistra wf i uprawnienia trenera II kl. Wioślarz (205 cm, 105 kg), reprezentant AZS-AWF Gorzów Wlkp. (1985-1993) i AZS-AWF Gdańsk (1994-2000, ale nadal startuje). Podopieczny trenerów: Leona Frąckiewicza (pierwszy), Mariana Henniga i Witolda Srogi (kadra). Jeden z najwszechstronniejszych i najwybitniejszych polskich wioślarzy w konkurencjach długo wiosłowych. W ciągu 16 letniej kariery sportowej (do 2000) zdobył podczas mistrzostw Polski 13 złotych, 2 srebrne i 6 brązowych medali i to w aż w pięciu konkurencjach (pierwsza specjalność – jedynka, największe sukcesy w czwórkach bez sternika i dwójce ze sternikiem). W tych też konkurencjach odniósł największe sukcesy na arenie międzynarodowej. Największym sukcesem zakończył się start w mistrzostwach świata (pięciokrotny uczestnik) rozgrywanych w Tampere (1995), gdzie w swojej koronnej konkurencji (czwórka bez sternika-cztery starty w MŚ) wywalczył medal brązowy przy współudziale partnera klubowego M. Łasickiego oraz W. Jankowskiego (Płockie TW) i J. Streicha (Zawisza). Pięciokrotny uczestnik regat o Puchar Świata (czterokrotnie w czwórce bez sternika), gdzie z kolei największy sukces odniósł (wraz z tymi samymi partnerami) w 1995 (Paryż i Hazenwinkel) zajmując 2 m. W Zagrzebiu (1998) zdobył dwa złote medale podczas akademickich mistrzostw świata (dwójki bez sternika i czwórki bez sternika). Obok wielu zasług i zwycięstw, był też autorem jednej z przykrych i najbardziej utrwalonych w świadomości kibiców porażek w historii polskiego wioślarstwa. Pływał w osadzie dwójki ze sternikiem (wraz z T. Mruczkowskim i B. Srogą). Polacy przed IO w Barcelonie (1992) znajdowali się w znakomitej formie i byli dość powszechnie uważani za faworytów. Ale… polska osada przegrała wyścig półfinałowy. Był to szczyt taktycznej nieudolności i niefrasobliwości (opinia nie tylko szkoleniowców, ale i samych zawodników). Była to porażka na (jak to często mówią sprawozdawcy sportowi) tzw. własne żądanie. Takiej szansy na złoty medal nasz zasłużony wioślarz już na pewno nigdy i nigdzie mieć nie będzie. Mistrz Sportu (1992) odznaczony srebrnym (1991) i brązowym (1992) Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. W plebiscycie na najlepszego wioślarza 80-lecia PZTW uplasował się na 38 miejscu. Żonaty (1992, Agnieszka Caban), ma córkę Natalię (1993). Mieszka w Gorzowie Wlkp.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 153; Magazyn Olimpijski 2000, nr 8 / 9 , s. 91, 10/11, s. 133; Kronika sportu 2000, s. 220, 236; Kronika sportu 2001, s. 224; Pawlak, Olimpijczycy, s. 28; Kobendza, Olimpijczycy wioślarscy, s. 4-14; Kobendza, Klub Sportowy AZS-AWF w Gorzowie Wielkopolskim 1972-1992, s. 97-100; Kobendza, 80 lat PZTW, s. 85, 100-103, 136, 137; AAWF Gdańsk (brak sygnatury), Archiwum IKF Gorzów Wlkp.
*1992 Barcelona: dwójki ze sternikiem – 1 m. w przedb. (6 osad) z czasem 7:02.12, 4 m. w półfin. (6 osad) z czasem 6:53.97, 1 m. w finale B (6 osad) z czasem 7:04.37, zajmując 7 m. w konk. Partnerami w osadzie byli: T. Mruczkowski i sternik B. Sroga.
*1996 Atlanta: czwórki bez sternika – 3 m. w przedb. (5 osad) z czasem 6:19.15, 4 m. w półfin. (6 osad) z czasem – 6:16.65, 6 m. w finale B z czasem 6:00.57, zajmując 12 m. w konk. Partnerami w osadzie byli: W. Jankowski, P. Olszewski i J. Streich.
*2000 Sydney: dwójki bez sternika – 5 m. w III przedb. (5 osad) z czasem 6:58.47; 2 m. w I repesażu z czasem 6:48.74, 5 m. w I półfin. (6 osad) z czasem 6:43.38; 4 m. w finale B z czasem 6:39.44, zajmując 10 m. w konk. Partnerem w osadzie był Piotr Bochenek.
| « powrót do listy |