ekonomista, narciarz, reprezentant Polski w konkurencjach klasycznych i alpejskich, olimpijczyk z St. Moritz (1948) i Oslo (1952), kawaler medalu Kalos Kagathos.
Urodzony 15 października 1927 w Zakopanem. Absolwent krakowskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej (1951), gdzie otrzymał tytuł magistra ekonomii. Narciarz (biegacz, kombinator norweski, alpejczyk), reprezentant klubów zakopiańskich: Harcerskiego KN (1945-1948) i AZS (1949-1968).
Był wszechstronnym narciarskim talentem (1945) startując w biegu na 18 km, konkursie skoków i kombinacji alpejskiej. Wybrał konkurencje klasyczne. Jako student trenował biegając od Kopca Kościuszki do Kopca Piłsudskiego i zakwalifikował się do startu olimpijskiego (1948), ale słabe wyżywienie (stołówka akademicka) i nadwerężony mięsień sercowy sprawiły (1949), że musiał skończyć z bieganiem i zaczął… zjeżdżać. Także w konkurencjach alpejskich stanął na starcie olimpijskim (1952).
Karierę zawodniczą przerwała kontuzja (1954), złamanie nogi na ostatnim treningu przed MŚ w Badgastein. Rehabilitacja trwała 6 miesięcy, ale noga już nigdy nie była w pełni sprawna. Skończył karierę zawodniczą i został trenerem. 6-krotny mistrz Polski w biegu 18 km (1947, 1948), biegu zjazdowym (1950, 1957), kombinacji norweskiej (1947), kombinacji alpejskiej (1950). 5-krotny wicemistrz Polski: na 18 km (1946), w kombinacji norweskiej (1946), slalomie gigancie (1956) i w zjeździe (1952, 1961). 6-krotny akademicki mistrz świata: 1947 Davos (4×8 km), 1949 Szpindlerowy Młyn (kombinacja norweska, czwórkombinacja), 1951 Poiana, bieg zjazdowy, slalom gigant i kombinacja alpejska). 4-krotny akademicki wicemistrz świata: 1947 Davos (16 km, kombinacja norweska), 1949 Szpindlerowy Młyn (4×10 km), 1953 Semmering (bieg zjazdowy). 2-krotny brązowy medalista AMŚ: 1949 Szpindlerowy Młyn (18 km), 1953 Semmering (kombinacja alpejska). 8-krotny zwycięzca Memoriału B. Czecha i H. Marusarzówny w latach 1946-1950.
Wiceprezes PZN, działacz GKKFiS i PKOl, sędzia klasy międzynarodowej, przewodnik tatrzański. Trener kadry narciarek alpejskich (1955-1964, pierwsza praca jako szkoleniowiec) m.in. Barbary Grocholskiej, Marii Kowalskiej i Marii Gąsienicy Daniel. Prowadził też przez dwa lata kadrę alpejczyków, a potem był trenerem w AZS Zakopane (do 1966). W dalszej części kariery zawodowej był jeszcze m.in.: kierownikiem produkcji Wytwórni Nart w Szaflarach (1967-1972), dyrektorem hotelu Juventur w Zakopanem (1974-1986), piastując równocześnie funkcję posła na Sejm (1980-1985) i przedstawicielem Orbisu i dyrektorem Ośrodka Informacji w Wiedniu. Zasłużony Mistrz Sportu, kawaler medalu Kalos Kagathos (1985).
Zmarł 30 lipca 2006 roku w Zakopanem.
*1948 St. Moritz: biegi narciarskie – 18 km – 38. miejsce na 83 start. z czasem 1:25.33,0 (zw. Szwed M. Lundstroem – 1:13.50,0); 4 x 10 km – 10. na 11 start. z czasem 2:59.19,0 (zw. Szwecja – 2:32.08,0). Partnerami w sztafecie byli: S. Bukowski, J. Daniel Krzeptowski i T. Kwapień; komb. nor. – 20. na 39 start. z notą 367.6 (zw. Fin H. Hasu – 448.8). W biegu zajął 18. lokatę z czasem 1:25:33.0 i notą 190.5, a w skokach 31. miejsce – skoki 52 m, 54,5 m i 52 m z notą 177.1.
*1952 Oslo: narciarstwo alpejskie – zjazd – 29. miejsce na 81 start. z czasem 2.49,4 (zw. Włoch Z. Colo – 2.30,8); slalom gig. – 38. na 83 start. z czasem 2.50,3 (zw. Norweg S. Eriksen – 2.25,0); slalom spec. – 46. na 86 start. W pierwszym przejeździe uzyskał czas 1.25,1, ale nie zakwalifikował się do 30 najlepszych.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 184; Pawlak, Olimpijczycy, s. 64, 65; MES, t. 1, s. 145; Zdebska, Mistrzowie nart, s. 39-42; Porada, Igrzyska, s. 830, 833; Fischer, Kronika, s. 162-164; Iskier przewodnik, s. 440; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 51, 360, 388