Stefania Biegun

BIEGUN STEFANIA

ps. “Funia”, nauczycielka wf, trener, rzemieślnik, narciarka-biegaczka, wielokrotna mistrzyni i reprezentantka Polski, uczestniczka IO w Squaw Valley (1960), Innsbrucku (1964) i Grenoble (1968).

Urodzona 11 sierpnia 1935 w Wieprzu, pow. Żywiec, w rodzinie Franciszka i Marii z Wojtyłów (rodzeństwo: Franciszek, Wanda, Maria, Helena), absolwentka Technikum Finansowego w Żywcu (1952) i krakowskiej WSWF (1960), gdzie otrzymała tytuł magistra wf. Narciarka-biegaczka (160 cm, 60 kg), reprezentantka AZS Kraków (1958-1960) i Startu Zakopane (1961-1970), wychowanka trenera Edwarda Mroza. Kontakty ze sportem rozpoczęła podczas Biegów Narodowych (1955), w czasie studiów startowała na dystansie 400 i 800 m, a już niebawem (1959), po krótkim treningu narciarskim znalazła się w czołówce najlepszych biegaczek (przewodziła im Józefa Pęksa). Na początku lat sześćdziesiątych należała do czołowych zawodniczek świata o czym świadczą osiągnięcia na IO (1960) i MŚ 1962, a także start na IO w Grenoble (1968). Najlepsze wyniki uzyskała startując w reprezentacyjnych sztafetach. Kończyła karierę (1970) wygrywając jeszcze ze wszystkimi krajowymi konkurentkami. Na arenie międzynarodowej nie osiągnęła jednak wyników, których się spodziewano (za niski był chyba stan wiedzy szkoleniowców i niedoskonałe metody treningowe). 26-krotna mistrzyni Polski: na 5 km (1961-64, 1966-68, 1970), 10 km (1960-64, 1966-67, 1970) i 3×5 km (1962-69). 9-krotna wicemistrzyni kraju: na 5 km (1959-60, 1965, 1969), 10 km (1959, 1965, 1968-69) i 3 x 5 km (1961). Czterokrotna finalistka MŚ: 1958 Lahti: 4 m. (3×5 km), 1962 Zakopane: 4 m. ( 3×5 km), 1966 Oslo: 7 m. (3×5 km), 1970 Szczyrbskie Jezioro: 8 m. (3×5 km). Pozostałe starty na MŚ: 1958 Lahti: 16 m. (10 km); 1962 Zakopane: 21 m. (5 km), nu (10km); 1966 Oslo: 23 m. (5 km), 20 m. (10 km); 1970 Wysokie Tatry: 22 m.(5 km), 17 m. (10 km). Mistrzyni Zimowej Uniwersjady 1962 Villard de Lans, FRA (8 km) i wicemistrzyni w sztafecie 3×5 km. Zdobywczyni Pucharu Tatr (1967 – 5 i 10 km). Triumfatorka zawodów w Grindelwald (1957, 1960 – 3 x 5 km) i Klingenthal (1964 – 10 km , 1967- 3×5 km). 7-krotna zwyciężczyni biegów w Memoriale B. Czecha i H. Marusarzówny /1959-70/. 2-krotna zwyciężczyni Biegu Sylwestrowego w Zakopanem /1966-1967/. Po zakończeniu kariery zawodniczej – trenerka, m. in. olimpijek Anny Duraj, Anny Pawlusiak i sióstr Młynarczyk.

Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 157; Pawlak, Olimpijczycy, s. 32; MES, t. 1, s. 79; Porada, Igrzyska, s. 847, 858, 868; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 22, 378, 382, 384, 386; AAWF Kraków, nr alb. 1865/S.
*1960 Squaw Valley: 10 km – 13 m. na 24 start. z czasem 42.45,2 (zw. M. Gusakowa, ZSRR – 39.46,6);
3 x 5 km – 4 m. na 5 start. z czasem 1:07.24,6 (zw. Szwecja – 1:04.21,4). Partnerkami B. w sztafecie były: J. Czerniawska i H. Gąsienica Daniel. Był to najlepszy wynik polskich biegaczek na IO.
*1964 Innsbruck: 5 km – 14 m. na 33 start. z czasem 19.16,0 (zw. K. Bojarskich, ZSRR – 17.50,5); 10 km –
18 m. na 36 start. z czasem 44.45,0 (zw. K. Bojarskich, ZSRR – 40.24,3); 3 x 5 km – 7 m. na 8 start. z czasem 1:08.55,4 (zw. ZSRR – 59.20,2). Partnerkami B. w sztafecie były: C. Stopka i T. Trzebunia.
*1968 Grenoble: 5 km – 9 m. na 34 start. z czasem 17.03,4 (zw. Szwedka T. Gustafsson – 16.45,2); 10 km –
19 m. na 34 start. z czasem 39.55,4 (zw. Szwedka T. Gustafsson – 36.46,5); 3 x 5 km – 5 m. na 8 start. z czasem 59.04,7 (zw. Norwegia – 57.30,0). Partnerkami B. w sztafecie były: W. Budny i J. Czerniawska.