trener, wioślarz osad bydgoskich, wielokrotny mistrz Polski, w dwójce bez sternika partner Alfonsa Ślusarskiego, medalista mistrzostw świata i Europy, olimpijczyk z Meksyku (1968), Monachium (1972) i Montrealu (1976), wybitny trener m.in. mistrzów olimpijskich.
Urodzony 6 lutego 1944 w Bydgoszczy, syn Mieczysława i Hildy Neuman, absolwent miejscowego Zespołu Szkół Zawodowych (1964, elektromonter) i Studium Trenerskiego poznańskiej AWF (1975). Wioślarz (187 cm, 82 kg), reprezentant Kolejowego Klubu Wioślarskiego Bydgoszcz (1957-1962 i 1966-1976) oraz w czasie służby wojskowej bydgoskiego Zawiszy (1963-1965), podopieczny trenerów: Edwarda Jankowskiego, Romana Jermiszkina, Edmunda Nowickiego, Bernarda Ormanowskiego (KKW), Jerzego Chodzińskiego (Zawisza) i Antoniego Achtla, Kazimierza Naskręckiego oraz Andrzeja Mazurowicza (kadra). Czołowy wioślarz świata z przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych w osadzie dwójki bez sternika z Alfonsem Ślusarskim.
15-krotny mistrz Polski seniorów w dwójce bez sternika (1966, 1967, 1968, 1969, 1970, 1971, 1975, 1976), dwójce ze sternikiem (1966, 1967, 1968, 1970), czwórce bez sternika (1969) i ósemce (1974, 1976). Największe sukcesy: srebrny medalista MŚ 1970 St. Catharines w dwójce bez sternika /z A. Ślusarskim/ i brązowy medalista ME 1971 Kopenhaga w dwójce bez sternika także z A. Ślusarskim. Pozostałe miejsca w MŚ 1966 Bled: 4 m. /dwójka bez sternika, z A. Ślusarskim/; 1974 Lucerna: 9 m. (ósemki, partnerzy: W. Beszterda, Z. Makowski, M. Niedziałkowski, A. Nowakowski, B. Piątek, J. Skowroński, A. Tomasiak i st. Z. Muszyński), 1975 Nottingham: 5 m. /dwójka bez sternika, z A. Ślusarskim/. Pozostałe miejsca w ME: 1969 Klagenfurt: 5 m. /dwójka bez sternika, z A. Ślusarskim/, 1965 Duisburg: 9 m. (ósemki, partnerzy: L. Kądziołka, J. Lewandowski. A. Mazurowicz, E. Mocny, C. Nawrot, A. Ślusarski, B. Świtała i st. E. Cukrowski). Poza imprezami mistrzowskimi nasza słynna dwójka zwyciężyła w Henley (1972) zdobywając na rok wieczystą nagrodę “Silver Goblets” ufundowaną w 1939 r. oraz zdobyła międzynarodowe mistrzostwo Niemiec (Monachium) i Francji (Vichy) w 1975. Zwyciężyła również w prestiżowych regatach w Lucernie (1969,1971).
Po zakończeniu kariery zawodniczej i ukończeniu studiów trenerskich rozpoczął pracę (jak się okazało niezwykle owocną) szkoleniową w wioślarstwie (od 1976). Pracował kolejno w klubach warszawskich: Skrze (1976-1981), AZS-AWF (1982-1987), od 1991 w Międzyszkolnym Ośrodku Sportowym nr 2. Wyróżniające wyniki regatowe uzyskiwane przez jego osady sprawiły, iż zarządy PZTW powierzały mu dwukrotnie funkcję trenera osad reprezentacyjnych, Po raz pierwszy w latach 1987-1990 i ponownie przed igrzyskami w Atlancie i w Sydney w latach 1993-2000. Obecnie trener jedynej polskiej osady, która zdobyła złoty medal igrzysk olimpijskich w Sydney (2000) i mistrzostw świata (1997, 1998) – Robert Sycz i Tomasz Kucharski. Niesłychanie wymagający, kilkakrotnie rozstawał się z podopiecznymi i zawsze wracał. Stworzył także kobiecą dwójkę wagi lekkiej (Ilona Mokronowska i Katarzyna Demianiuk), która zdobyła w 2001 tytuł wicemistrzyń świata.
Jest niewątpliwie trenerskim talentem na skalę światową. Umie pracować oryginalnie i skutecznie. Nie jest w swej roli policjantem i nic nie robi na siłę. Ma pełne zrozumienie dla zmęczonego, ale jednocześnie mobilizuje do wielkich osiągnięć. Podobno ma nieprawdopodobną intuicję wszystko “widzi”, nawet z daleka. Jednym słowem wyższa szkoła trenerskiej jazdy. Jeden z jego wychowanków pięknie i filozoficznie zauważył: “Bardzo go cenię za zrozumienie ludzkiej słabości”. Zasłużony Mistrz Sportu (1971), odznaczony m. in. srebrnym (1971) i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, Krzyżem Kawalerskim (1998) i Oficerskim OOP (2000). Honorowy członek PZTW (1999). W plebiscycie na najlepszego wioślarza w 80-leciu PZTW uplasował się na 10 miejscu.
*1968 Meksyk: wioślarstwo, dwójki bez sternika – 3 m. w przedb. (6 osad) z czasem 7: 45.51, 3 m. w rep. (6 osad) – 7:35.81, 6 m. w półfin. (6 osad) z czasem 7:40.10, 2 m. w finale B (6 osad) z czasem 7:22.89, zajmując 8 m. w ogólnej klasyfikacji (zw. NRD – 7:26.56). Partnerem był A. Ślusarski.
*1972 Monachium: wioślarstwo, dwójki bez sternika – 2 m. w przedb. (5 osad) z czasem 7:24.16, 1 m. w rep. (4 osady) z czasem 7:34.77, 1 m. w półf. (6 osad) z czasem 7:42.41, 5 m. w finale (6 osad) z czasem 7:02.64 (zw. NRD – 6:53.16). Partnerem był A. Ślusarski.
*1976 Montreal: wioślarstwo, czwórki ze sternikiem – 4 m. w przedb. (4 osady) z czasem 6:42.55, 1 m. w rep. (5 osad) z czasem 6:22.16, 5 m. w półfin. (6 osad) z czasem 6:13.53, 2 m. w finale B (6 osad) z czasem 6:51.85, zajmując 8 m. w konk. (zw. ZSRR – 6:40,22). Partnerami w osadzie byli: R. Burak, A. Tomasiak, J. Ulczyński i W. Chmielewski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 163; Pawlak, Olimpijczycy, s. 39; Kobendza, 80 lat PZTW, s. 67-69, 81, 83, 91, 93, 194, 229-232; MES, t. 1, s. 102; Maciejewski, Bydgoscy olimpijczycy, s. 8, 9, 19, 20, 23, 54, 55, 67; Iskier przewodnik, s. 821; Księga sportu, s. 441; 100 lat sportu, s. 274; Porada, Igrzyska, s. 877, 891, 905; Urbanyi, Z wiosłem w herbie, s. 33-34, 244-250; wywiad środowiskowy (ankieta wypełniona przez zawodnika).
