przedsiębiorca, jeden z najlepszych szpadzistów Polski lat osiemdziesiątych, srebrny medalista z Moskwy (1980).
Urodzony 16 grudnia 1959 we Wrocławiu, absolwent miejscowego Technikum Energetycznego. Szermierz (185 cm, 78 kg) AZS Politechnika Wrocław (wychowanek małżeństwa Weroniki i Adama Medyńskich). Sprawnie i dobrze szkolony stosunkowo szybko awansował do czołówki polskich szpadzistów. Mistrz (1982), wicemistrz (1981) i brązowy medalista mistrzostw Polski (1983, 1988) wywalczył także aż 10 razy tytuł najlepszej drużyny szpadowej w kraju (1977-1986). Wejście do grona najlepszych na świecie miał “tradycyjnie polskie”, to znaczy poprzez mistrzostwa świata juniorów.
Został drugim szpadzistą globu w amerykańskim South Bend (1979). W konkurencji seniorów – 3-krotny finalista MŚ: w Melbourne (1979) – 5. msc w turnieju indywidualnym i w drużynie – 6. msc w Rzymie (1982) i 4. msc w Wiedniu (1983). Silny punkt narodowej drużyny szpadowej, którą prowadził trener klubowy. Leworęczny, spokojny, ambitny. W walce znajdował zawsze najlepsze rozwiązania, które pozwalały mu na wyjście z każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji. Warunki rodzinne (choroba dziecka) sprawiły, że nie mógł utrzymać się z szermierki (brak zainteresowania szpadą). Odznaczony m. in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1980 Moskwa: szermierka, szpada ind. – 1. w grupie elim. (5 zaw.) z 4 zw. , 4. msc w drugiej grupie elim. z 2 zw. , w walkach pucharowych przegrał kolejno z A. Abuszachmetowem (ZSRR) i P. Boisse (Francja) i odp. z konk. zajmując msc 13-16 (zw. J. Harmenberg Szwecja); szpada druż. – w grupie elim. (3 druż.) Polacy pokonali Kubę 12:4 (Lis 3 zw.) i przegrali z ZSRR 5:7 (2 zw.), zajmując 2. msc w grupie; w ćwierćfin. pokonali Szwecję 8:6 (2 zw.); w półfin. wygrali z Rumunią 8:4 (2 zw.); w finale ulegli Francji 4:8 (0 zw.), zdobywając srebrny medal. Partnerami w drużynie byli: L. Jabłkowski, M. Strzałka i L. Swornowski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 259; Pawlak, Olimpijczycy, s. 153; MES, t. 2, s. 89; Duński, Od Paryża, s.505; Borzęcki, Białą bronią, s. 6, 11, 81 i dalsze; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 67 i dalsze; Schwarzer, Dolnośląscy olimpijczycy, s. 44, 53.