ekonomista, trener, hokeista klubów stołecznych, jeden z najskuteczniejszych strzelców polskiej ligi, mistrz i reprezentant Polski, olimpijczyk z Innsbrucku (1964).
Urodzony 7 stycznia 1935 w Lubiejowie Nowym, absolwent Technikum Handlu Zagranicznego (ekonomista), hokeista (171 cm, 78 kg) – napastnik (prawoskrzydłowy) stołecznego AZS (1954-1958) i warszawskiej Legii (1959-1972) w której barwach (grając w ataku z Gosztyłą i Burkiem) zdobył 5-krotnie tytuł mistrza (1959, 1961, 1963, 1964, 1967) i 4-krotnie wicemistrza Polski (1960, 1962, 1965, 1966). W ciągu 14 sezonów ligowych rozegrał 277 meczów i strzelił 242 gole.
Był jednym z najskuteczniejszych strzelców ligowych zdobywając 3-krotnie tytuł króla strzelców (1963, 1964, 1966). 60-krotny reprezentant Polski (1961-1970), zdobywca 38 bramek, olimpijczyk (1964) i uczestnik 4 turniejów o MŚ: 1961 Lozanna – 13 m. (gr. B-5), 1963 Sztokholm – 12 m. (gr. B-4), 1965 Finlandia – 9 m. (gr. B-1), 1967 Wiedeń – 9 m. (gr. B-1). Brązowy medalista Akademickich MŚ (1956). Zasłużony Mistrz Sportu.
*1964 Innsbruck: członek drużyny hokejowej, która po przegraniu meczu elim. z RFN 1:2, pokonała następnie Rumunię 6:1, Norwegię 4:2, Węgry 6:2, Włochy 7:0, Jugosławię 9:3 i Austrię 5:1 i po porażce z Japonią 3:4 zajęła 1 m. w grupie B i ostatecznie 9 m. w turnieju (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Fonfara Andrzej.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 268; Pawlak, Olimpijczycy, s. 165; Porada, Igrzyska, s. 857; Domański, Śladem, s. 179-180, 182, 191-192; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 136, 288-289; Wywiad środowiskowy.