PUSTY JAN
nauczyciel wf, trener, czołowy płotkarz świata końca lat siedemdziesiątych, wicemistrz Europy (1978), uczestnik IO w Moskwie (1980).
Urodzony 3 czerwca 1952 w Kole, syn Eugeniusza i Barbary Stawickiej, ukończył miejscowe Technikum Mechaniczno-Elektryczne im. M. Kopernika (1973) oraz AWF w Poznaniu (1981), gdzie otrzymał tytuł magistra sportu. Płotkarz (181 cm, 74 kg) LKS Orkan Sokołowo k. Wrześni (1970-1971) i LKS Orkan Poznań (1971-1982), wychowanek Eugeniusza Pataki, podopieczny trenera Bernarda Kobielskiego, Andrzeja Radiuka i Wojciecha Dziamskiego. 18-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1975-1980 (18 startów, 8 zwycięstw indywidualnych), 3-krotny mistrz (1977, 1979, 1980) i 3-krotny wicemistrz kraju (1978, 1981, 1982) na 110 m pł oraz 1-krotny rekordzista Polski na tym dystansie (równocześnie rekord życiowy) – 13.53 (21 sierpnia 1977 Sofia). 2-krotny uczestnik finału Pucharu Świata: 1977 (Düsseldorf), gdzie zajął 4 m. (13.66) i 1979 (Montreal), gdzie w biegu na 110 m. pł był 5 (13.88). Srebrny medalista mistrzostw Europy w Pradze (1978) i Uniwersiady w Sofii (1977), 3-krotny uczestnik finału Pucharu Europy (1975, 1977, 1979), gdzie zajął odpowiednio miejsca 5, 2 i 3 (wszystkie w biegu na 110 m pł). Startował także 5-krotnie w HME (1975, 1977-1980), gdzie biegał dystans 60 m pł. Najlepsze miejsce (5) zajął w Mediolanie (1978). Mieszka w Poznaniu.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 306; Pawlak, Olimpijczycy, s. 210; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 49, 353; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 44, 101, 118, 121, 139, 153; “Lekkoatletyka”, 1980, nr 10, s. 12; Poznajmy ich bliżej, Samotnie przez płotki, “Lekkoatletyka”, 1976, nr 1, s. 27-28; AAWF Poznań, nr dypl. 4225.
*1980 Moskwa: 110 m pł – 2 m. w I przedb. (8 zaw.) z czasem 13.84, 4 m. w II półfin. (8 zaw.) z czasem 13.81, 5 m. w finale (8 zaw.) z czasem 13.68 (zw. T. Munkelt NRD – 13.39).
| « powrót do listy |
