kolarz, czołowy sprinter Polski lat osiemdziesiątych, uczestnik mistrzostw świata, olimpijczyk z Moskwy (1980).
Urodzony 7 kwietnia 1959 w Radomiu, syn Janusza i Stefanii, wykształcenie podstawowe, ślusarz, kolarz torowy, reprezentant Radomiaka, Broni Radom i Włókniarza Łódź, podopieczny trenerów: Ryszarda Swata, Stefana Borucza, Ryszarda Kupczaka i Jerzego Beka.
Czołowy sprinter lat osiemdziesiątych, 8-krotny mistrz Polski (1981-1984), w tandemach (1983, 1984 z R. Wesołowskim, 1985 z Z. Płatkiem), 1 km (1979) i 4-krotny wicemistrz: tandemy (1980), 1 km (1980-1982). Triumfator zawodów torowych o Wielką Nagrodę Polski na 1 km (1980), uczestnik MŚ (1979, 1981, 1983), pierwszy sprinter, który przejechał ostatnie 200 m poniżej 11 sekund (rekordowy wynik 10,909 osiągnął w Moskwie 20 sierpnia 1984).
*1980 Moskwa: kolarstwo torowe, 1000 m ze startu zatrz. – 11. msc na 19 start. z czasem 1.07.891 (zw. L. Thoms NRD – 1.02.955); 4000 m druż. (na dochodzenie) – w elim. Polacy uzyskali dziewiąty wynik na 10 start. zesp. z czasem 4.28.38, odp. z konk. zajmując 9. msc (zw. ZSRR – 4.15.70). Partnerami w drużynie byli: M. Kulesza, J. Sałach i Z. Woźnicki.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 274; Pawlak, Olimpijczycy, s. 171 (tu brak precyzyjnych danych dot. tytułów mistrzowskich); Porada, Igrzyska, s. 976-977; Tuszyński, Złota księga, s. 129, 133; Bogusz, 100 lat kolarstwa łódzkiego, s. 68; USC Radom, AU 1483/1959.