Andrzej Słowakiewicz



ps. “Mąka”, trener, hokeista z “nowotarskiej wylęgarni talentów”, reprezentacyjny obrońca lat siedemdziesiątych, olimpijczyk z Innsbrucku (1976).

Urodzony 22 stycznia 1951 w Nowym Targu, syn Stanisława i Albiny Marii Bryniarskiej, absolwent szkoły zawodowej (tokarz). Hokeista, obrońca (177 cm, 80 kg) Podhala Nowy Targ z okresu jego absolutnej hegemonii w krajowym hokeju 1969-1982 (z wyjątkiem służby wojskowej, kiedy reprezentował barwy stołecznej Legii 1971-1972). 7-krotny mistrz Polski (1973-1979) i 3-krotny wicemistrz kraju (1980-1982) rozegrał w ciągu 13 ligowych sezonów 476 spotkań (strzelec 91 goli).

114-krotny reprezentant Polski 1970-1979 (7 m. wśród naszych obrońców w całej historii hokeja) zdobył 6 goli. Obok igrzysk olimpijskich (1976), uczestnik 8 turniejów o MŚ: 1970 Sztokholm – 6 m., 1971 Berno, Lyss – 8 m. (gr. B-2), 1973 Moskwa – 5 m., 1974 Helsinki – 5 m., 1975 RFN – 5 m., 1977 Tokio – 10 m. (gr. B-2), 1978 Moskwa – 9 m. (gr. B-1), 1979 Moskwa – 8 m. Wybrany do drużyny “All Stars” MŚ gr. B (1971, 1978). Pary reprezentacyjnych obrońców tworzył z: Stanisławem Fryźlewiczem, Andrzejem Iskrzyckim i Henrykiem Janiszewskim. Po zakończeniu kariery zawodniczej – trener w Nowym Targu.

*1976 Innsbruck: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała Rumunię 7:4 i w finale po zwycięstwie z CSRS 1:0 (walkower dla Polski, gdyż zawodnik czeski F. Pospisil zażył niedozwolone środki, wynik meczu 7:1 dla Czechosłowacji) i po porażkach z ZSRR 1:16, RFN 4:7, Finlandią 1:7 i USA 2:7 zajęła 6 m. w turnieju (zw. – ZSRR). Skład drużyny zob. – Chowaniec Stefan.

Bibl,: Głuszek, Leksykon 1999, s. 324 (tu błędny: dzień urodzenia 27 stycznia i adnotacja – brat olimpijczyka Józefa Słowakiewicza); Pawlak, Olimpijczycy, s. 233 (błędy – jak wyżej); Porada, Igrzyska, s. 894; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 196, 285, 288;  USC Nowy Targ, AU 38/1951 (19.04.2002); Wywiad środowiskowy.