technik elektryk, kulomiotka, olimpijka z Rzymu (1960).
Urodzona 20 marca 1933 w Gdyni, córka Eugeniusza i Marii, absolwentka miejscowego Technikum Elektrycznego. Lekkoatleta (specjalność pchnięcie kulą, warunki fizyczne średnie -178 cm, 75 kg) gdańskiej Gwardii (1953-1956) i Wybrzeża (1957-1967) – wychowanka trenera Mieczysława Łomowskiego.
32-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych 1955-1967 (32 starty, 6 zwycięstw indywidualnych), 6-krotna mistrzyni kraju w pchnięciu kulą (1955, 1959, 1960, 1965-1967) i 4-krotna rekordzistka Polski w tej konkurencji (od 14.54 w 1957 do 15.06 osiągnięty 17 lipca 1960 w Poznaniu, który był równocześnie rekordem życiowym).
2-krotna uczestniczka finałów Pucharu Europy, gdzie zajęła miejsca: 1965 Kassel (5) i 1967 Kijów (6). Odegrała znaczącą rolę w historii rozwoju pchnięcia kulą w kraju przekraczając, jako pierwsza, granicę 14 m. (1956-14.43) i 15 m. (1960-15.06). Wieloletnia działaczka Morskiego Klubu Olimpijczyka.
Zmarła w Sopocie 15 października 1995 roku.
*1960 Rzym: lekkoatletyka, pchnięcie kulą – w elim. osiągnęła 14.50 (min. kwalifik. 14.50), w finale 11 m. (12 zaw.) z wynikiem 14.55 (zw. T. Press ZSRR – 17.32).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 170-171 (tu brak daty śmierci); Pawlak, Olimpijczycy, s. 48 (tu niedokładna data śmierci); Gebert, Poczet olimpijczyków, s. 132; Łojewski, Mecze kobiet, s. 10; MP kobiet 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Kurzyński, Indeks LA 1945-1956 (oprac. PZLA niepubl.); 50 lat OZLA Gdańsk, s. 31, 36, 45- 47, 54, 92; zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, t. 2 , s. 228-229; USC Sopot, AZ 192/1995.