reprezentacyjny hokeista z Poznania, olimpijczyk z Garmisch-Partenkirchen (1936).
Urodzony 24 listopada 1909 w Kijewie, jeden z czołowych hokeistów lat trzydziestych, podstawowy napastnik mistrza Polski (1934) oraz brązowego medalisty MP (1931, 1933) AZS Poznań (obok Warmińskiego, J. Stogowskiego i W. Ludwiczaka). Kluby: AZS Poznań (1928-1938), Pogoń Katowice (1938-1939), Gwardia Bydgoszcz (1947-1949), Legia Warszawa (1950).
Absolwent Państwowego Gimnazjum Klasycznego w Chełmnie (1928). W latach 1929-1937 studiował wychowanie fizyczne i medycynę na Uniwersytecie Poznańskim. W czerwcu 1939, po zdaniu koń owych egzaminów, uzyskał dyplom lekarza. Będąc zawodnikiem, prowadził równocześnie w AZS Poznań aktywną działalność szkoleniową i organizacyjną. We wrześniu 1939, w stopniu ppor. rez., walczył w szeregach 66. Pułku Piechoty. Wzięty do niewoli niemieckiej, pracował jako lekarz w szpitalu dla jeńców wojennych (Altengrabow). Przeniesiony do Piotrkowa, był lekarzem w szpitalu więziennym. W kwietniu 1945 został wcielony do Wojska Polskiego, gdzie na stałe związał się z wojskową służbą medyczną (w stopniu podpułkownika – zastępca głównego epidemiologa KBW).
26-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych (strzelec 11 bramek). 2-krotny uczestnik MŚ (1935, 1938). W IO i MŚ rozegrał 14 meczów i strzelił 5 goli. Uprawiał także koszykówkę i biegi lekkoatletyczne.
Zmarł w Warszawie 8 grudnia 1992 roku.
*1936 Garmisch – Partenkirchen: członek drużyny hokejowej, która po zwycięstwie nad Łotwą 9:2 i porażkach z Kanadą 1:8 oraz Austrią 1:2 zajęła 3 m. w grupie elim. (4 druż.) i odpadła z turnieju (zw. W. Brytania). Skład drużyny zob. – Kasprzycki Mieczysław.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 376 (tu brak danych biograficznych); Pawlak, Olimpijczycy, s. 297 (jak wyżej); Wryk, Akademicki, s. 294; Domański, Śladem, s. 180-182, 187 (tu błędnie imię Edmund); Porada, Igrzyska, s. 822; Wryk R., Akademicki Związek Sportowy w Poznaniu w latach Drugiej Rzeczypospolitej 1919-1939 (w:) WFIS 1997, z. 3, s. 145.