nauczyciel wf, trener, kajakarz, kanadyjkarz slalomista, wielokrotny mistrz Polski (10), mistrz (1979), medalista (2) i wielokrotny finalista (6) mistrzostw świata, olimpijczyk z Monachium (1972).
Urodzony 21 grudnia 1953 w Nowym Sączu, syn Tadeusza i Józefy Ruchała, absolwent miejscowego Technikum Elektrycznego (1973) i wrocławskiej AWF (1978), gdzie otrzymał tytuł magistra wf i uprawnienia trenerskie II kl. Kajakarz (170 cm, 67 kg), kanadyjkarz slalomista, reprezentant Dunajca Nowy Sącz (od 1968) i AZS Wrocław, wychowanek trenera Antoniego Kurcza, który był także szkoleniowcem kadry narodowej. 10-krotny mistrz Polski w C-2 w slalomie i zjeździe oraz w C-2 x 3 w slalomie i zjeździe (1971-1979).
Mistrz świata 1979 Jonquiere (C-2 x 3 slalom); dwukrotny brązowy medalista MŚ 1975 Skopje i 1977 Spittal (C-2 x 3 slalom); 6-krotny finalista MŚ 1971 Merano: 5 m. (C-2 x 3 slalom), 1973 Muotathal: 5 m. (C-2 slalom), 5 m. (C-2 x 3 slalom), 1975 Skopje: 7 m. (C-2 slalom), 1977 Spittal: 7 m. (C-2 slalom), 1979 Jonquiere: 7 m. (C-2 slalom). Zasłużony Mistrz Sportu. Po zakończeniu kariery sportowej szkoleniowiec (był m. in. trenerem reprezentacji Polski 1980-1982).
*1972 Monachium: kajakarstwo, kan. dwójki slalom – 5 m. na 19 start. z wynikiem 366.21 pkt. (zw. W. Hoffmann – R. D. Amend, NRD – 310.68 pkt.). Partnerem był R. Seruga.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 189; Pawlak, Olimpijczycy, s. 71; MES, t. 1, s. 167; Porada, Igrzyska, s. 884; Kronika Sportu, s. 905, 906; AAWF Wrocław, sygn. 3972 (S).