stolarz, skoczek narciarski Wisły Gwardii Zakopane, brązowy medalista mistrzostw świata w Wysokich Tatrach (1970), olimpijczyk z Sapporo (1972).
Urodzony 6 marca 1951 w Zakopanem, syn Marii i Józefa, absolwent Technikum Ogrodniczego, z zawodu stolarz. Narciarz – skoczek (170 cm, 71 kg) Wisły Gwardii Zakopane (1963-1975), wychowanek trenera Jana Gąsiorowskiego. 2-krotny mistrz Polski w skokach na średniej i dużej Krokwi (1970) i 4-krotny wicemistrz kraju: na skoczni 70 m (1971-1973) i 90 m (1972). Największy sukces odniósł jako 19-latek podczas MŚ FIS 1970 (Wysokie Tatry) zdobywając brązowy medal (na 90 m skoczni osiągnął 92 i 100,5 m z notą 211,8 pkt.
Niestety już w następnym roku (1971) podczas treningu w Alpach miał upadek, poważną kontuzję i długą przerwę w treningach. Na arenie międzynarodowej przestał odgrywać dawną rolę i przerwał karierę zawodniczą. Miał zostać trenerem, ale w oczekiwaniu na posadę założył warsztat stolarski i nie wrócił do sportu wyczynowego, dzisiaj jest działaczem. Mistrz Sportu odznaczony m. in. brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Wiceprzewodniczący Klubu Olimpijczyka, członek zarządu KS Wisła i KN Śmig w Zakopanem, gdzie ma własną firmę remontowo – budowlaną. Także zakopiański radny i członek Komisji Sportu w Urzędzie Miasta. Żonaty, ma troje dzieci (syn Szymon poszedł w ślady ojca, ale uprawia wyczynowo narciarstwo w konkurencjach alpejskich).
*1972 Sapporo: skoki narciarskie, średnia skocznia – 39 m. na 56 start., skoki 73,5 m i 72,5 m z notą 194.0 (zw. Y. Kasaya, Japonia – skoki 84 m i 79 m z notą 244.2); duża skocznia – 31 m. na 52 start., skoki 83 m i 86 m z notą 171.1 (zw. W. Fortuna, Polska – skoki 111 m i 87,5 m z notą 219.9).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 194; Pawlak, Olimpijczycy, s. 77; MES, t. 1, s. 172; Porada, Igrzyska, s. 880; Fischer, Kronika, s. 187-189; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 64, 374, 378, 394; Szatkowski, Od Marusarza do Małysza, s. 184-189.