nauczycielka, wielokrotna mistrzyni Polski w rzucie oszczepem, uczestniczka IO w Barcelonie (1992).
Urodzona 17 października 1962 w m. Jeżowe koło Rudnika n. Sanem (tarnobrzeskie), absolwentka średniej szkoły zawodowej (nauczycielka), oszczepniczka (175 cm, 73 kg) Stali Stalowa Wola (1978-1980) i AZS-AWF Warszawa (1981-2001), podopieczna trenera Jacka Damszela.
16-krotna reprezentantka Polski w meczach międzypaństwowych 1982-1989 (16 startów, 4 zwycięstwa indywidualne), 5-krotna rekordzistka kraju w rzucie oszczepem od 63.22 w 1983 do 65.96 w 1991 starego typu i 61.50 nowego typu, 14-krotna mistrzyni Polski w tej specjalności (1982-1986, 1988, 1990-1995, 1999, 2000) z rekordami życiowymi: oszczep starego typu – 65.96 (10 sierpnia 1991 Nitra) i oszczep nowego typu – 61.50 (20 maja 2000 Siedlce).
2-krotna uczestniczka mistrzostw świata w Tokio (1991) i Sewilli (1999), gdzie odpadła w eliminacjach oraz mistrzostw Europy w Atenach (1982), gdzie także odpadła w eliminacjach i Stuttgarcie (1986), gdzie w finale zajęła 5. miejsce (63.34). Pięć razy brała udział w finałach Pucharu Europy (1983, 1985, 1991, 1993, 1999). Najlepsze miejsce zajęła w Londynie (1983) – 3 z wynikiem 63.12, dwukrotnie była 4 we Frankfurcie (1991) – 58.71 i w Paryżu (1999) z wynikiem 61.05.
*1992 Barcelona: lekkoatletyka, rzut oszczepem – w II grupie elim. (12 zaw.) zajęła 10. miejsce z wynikiem 58.18 (min. kwalifik. 62.50), odp. z konk. (zw. S. Renk, Niemcy – 68.34).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 287 (tu błędne miejsce urodzenia); Pawlak, Olimpijczycy, s. 188 (tu także błędne miejsce urodzenia); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 208, 237, 251; Kurzyński, Mecze kobiet 1979-2002 (oprac. niepubl.); MP kobiet 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); “Lekkoatleta”, 1992, nr 9, s. 34.