inżynier, tyczkarz, olimpijczyk z Rzymu (1960).
Urodzony 2 stycznia 1935 w m. Korzec (pow. Równe), syn Ignacego (mgr wf, który zginął w czasie wojny) i Stanisławy Nowackiej. Ukończył I Gimnazjum Ogólnokształcące we Wrocławiu (1952) i rozpoczął studia na tamtejszej Politechnice (1953), które ukończył na Wydziale Inżynierii Sanitarnej i Wodnej Politechniki Warszawskiej, gdzie otrzymał tytuł mgr inż. budownictwa ogólnego (1962). Lekkoatleta (178 cm, 72 kg) Zawodnik Gwardii Wrocław (1955-1959) i Warszawa (1960-1966), wychowanek trenera Edwarda Adamczyka.
18-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1957-1963 (18 startów, 6 zwycięstw indywidualnych), 3-krotny mistrz (1960-1962) i 3-krotny rekordzista Polski w skoku o tyczce (4.56 , 4.65 i 4.69). Rekord życiowy – 4.80 (1 maja 1963 Lahti ). Uczestnik Uniwersiady w Sofii (1961) i mistrzostw Europy w Belgradzie (1962). W tabelach światowych zajmował w 1963 – 21-27 miejsce. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim OOP (1984).
*1960 Rzym: lekkoatletyka, skok o tyczce – w elim. osiągnął 4.20 (min. kwalifik. 4.40), odp. z konk. (zw. D. Bragg, USA – 4.70).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 203; Pawlak, Olimpijczycy, s. 88; Łojewski, Mecze mężczyzn , s. 41, 321; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 104, 132, 155; Kurzyński, Indeks LA 1945-1956 (oprac. niepubl.); zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, t. 2 , s. 205; APW , nr alb. 54360.