mechanik, piłkarz z Chełmna, wielokrotny mistrz… Portugalii, srebrny medalista olimpijski z Barcelony (1992).
Urodzony 19 marca 1971 w Chełmnie nad Wisłą, w woj. bydgoskim, absolwent Technikum Mechanicznego, piłkarz (188 cm, 83 kg) – napastnik (wcześniej uprawiał boks w FAM Chełmno i kajakarstwo w miejscowym Nadwiślaninie), wychowanek Orła Chełmno 1986-1987 (do kontaktów ze sportem zachęcała go matka Janina Mielcarska, w młodości lekkoatletka Polonii Bydgoszcz), zawodnik Polonii Bydgoszcz (1987-1989), Olimpii Poznań (1989-1992, 1993, 1994, liga), szwajcarskiego Servette Genewa (1993), Górnika Zabrze (w ciągu 1 sezonu 1994 rozegrał 24 mecze i zdobył 8 goli), Widzewa Łódź (w 1 sezonie 1995 rozegrał 17 spotkań i strzelił 7 bramek), portugalskiego FC Porto (1995-1999), w którego barwach zdobył 4 tytuły mistrza Portugalii (1996-1999) i puchar Portugalii (1998) oraz szczecińskiej Pogoni (od 2000).
10-krotny reprezentant Polski (10 A), zdobywca 1 gola. Debiutował w meczu ze Szwecją (1991) i zakończył grę w drużynie narodowej w spotkaniu z Chorwacją (1998). Największe i najbardziej efektowne sukcesy sportowe osiągnął podczas występów w Porto. Niestety nabawił się tam również kontuzji (12.12.1995) i przeszedł operację więzadła krzyżowego. Wrócił na boisko w pełni sił. Powrócił także do kraju.
*1992 Barcelona: napastnik drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (4 druż.) wygrała z Kuwejtem 2:0 i Włochami 3:0 oraz zremisowała z USA 2:2, zajmując 1. msc w grupie; w ćwierćfin. pokonała Katar 2:0, w półfin. zwyciężyła Australię 6:1, w finale przegrała z Hiszpanią 2:3, zdobywając srebrny medal. Mielcarski wystąpił w jednym meczu z Włochami strzelając 1 bramkę. Skład drużyny zob. – Adamczuk Dariusz.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 275 (tu błędnie miejsce urodzenia: Chełm); EP Fuji: Górnik Zabrze, s. 185, Widzew, s. 171, Biało-Czerwoni, t. 20, s. 173, Rocznik 92-93, t. 5, s. 38, Rocznik 98-99, t. 22, s. 13, 22; Gowarzewski, Biało-Czerwoni, s. 367; Pawlak, Olimpijczycy, s. 172; Duński, Od Paryża, s. 567.