nauczyciel wf, czterystumetrowiec, uczestnik IO w Tokio (1964).
Urodzony 5 maja 1940 w Krasnosielsku, woj. warszawskie (syn Władysława), absolwent AWF w Poznaniu (1974), gdzie otrzymał tytuł mgr wf (specjalność sport). Sprinter MKS Olsztyn (1957-1959) i tamtejszej Gwardii (1960-1966), podopieczny trenera kadry Gerarda Macha, był 11-krotnym reprezentantem Polski w meczach międzypaństwowych 1959-1963 (17 startów, bez zwycięstw indywidualnych).
2-krotny rekordzista kraju w sztafecie 4 x 400 m (3.07.1 i 3.05.3 – oba w 1964) i 2-krotny wicemistrz Polski na 400 m (1961, 1962). Rekordy życiowe: 100 m – 10.4 (23 maja 1964 Olsztyn), 200 m – 21.2 (14 czerwca 1964 Olsztyn), 400 m – 46.8 (16 czerwca 1962 Warszawa) i 47.35 (17 października 1964 Tokio).
Zasłużony mistrz sportu, odznaczony m. in. Złotym i Brązowym Krzyżami Zasługi i brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe. Nauczyciel akademicki. Trener.
*1964 Tokio: lekkoatletyka, 400 m – 4 m. w VII przedb. (8 zaw.) z czasem 47.3, w IV ćwierćfin. nie wystartował, odp. z konk. (zw. M. Larrabee, USA – 45.1); 4×400 m – 2m. w II przedb. (4 zesp.) z czasem 3.07.2 , 6 m. w finale ( 8 zesp.) z czasem 3.05.3 ( zw. USA – 3.00.7). Partnerami w sztafecie byli: A. Badeński, M. Filipiuk i S. Swatowski.
Zawodnik rezerwowy podczas igrzysk olimpijskich w Rzymie (1960).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 228; Pawlak, Olimpijczycy, s. 118; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 43, 329; Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 28, 30, 120, 134; zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, s. 253, 293, 295; Wachowski, Wybitni trenerzy, s. 21; AAWF Poznań, nr dypl. 586.