KOMOROWSKI JANUSZ (1905-1993)
ppłk sł. st. Wojska Polskiego, jeden z czołowych jeźdźców polskich drugiej połowy lat trzydziestych, olimpijczyk z Berlina (1936).
Urodzony 9 października 1905 w Warszawie, syn Władysława i Kazimiery, ukończył 8-klasowe gimnazjum typu matematyczno-przyrodniczego w Korpusie Kadetów nr 1 we Lwowie (1922-1926) oraz Oficerską Szkołę Kawalerii (1927-1928). Służył następnie w 1. Pułku Ułanów Krechowieckich w Augustowie, a w latach 1931-1939 w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu.
Od najmłodszych lat uprawiał prawie wszystkie sporty (lekkoatletyka, narciarstwo, łyżwiarstwo, wioślarstwo, tenis, piłka nożna, pływanie), ale jeździectwo, w miarę upływu służby wojskowej, wysunęło się na plan pierwszy. Kiedy kończył Wyższy Kurs Jazdy Konnej napisano w opinii: “Bardzo dobry jeździec, bardzo dobry instruktor, bardzo dobry zawodnik. Bardzo pilny i obowiązkowy. Fizycznie bardzo wytrzymały”.
Gdy zdobył tytuł wicemistrza Polski w WKKW (1935), awansował do kadry olimpijskiej. Jako jedyny Polak ukończył konkurs skoków. W konkursach o Puchar Narodów startował 15 razy, odnosząc 4 zwycięstwa (1934, 1936 Ryga, 1935 Spa, 1938 Warszawa).
Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 (w stopniu majora) w macierzystym pułku, jeniec oflagu Murnau, a po wyzwoleniu przez oddziały amerykańskie wstąpił do Armii gen. Andersa. Po wojnie instruktor jazdy w Anglii (przygotowywał m.in. jeźdźców brytyjskich do IO w Londynie 1948) i Argentynie (kierownik drużyn skoczków i WKKW), instruktor w wojskowym ośrodku Campo di Mayo (1949-1972).
Odznaczony srebrnym Krzyżem Virtuti Militari, polską Złotą Odznaką Jeździecką i nadawaną przez argentyńskie władze państwowe za zasługi dla armii tego kraju Złotą Odznaką Jeździecką San Jorge.
Zmarł w Warszawie 24 listopada 1993, pochowany na Starych Powązkach.
* 1936 Berlin: konkurs skoków indyw. – 36. miejsce na 54 start. z wynikiem 47 1/4 p.k. (zw. Niemiec K. Hasse 4.0 pkt); konkurs skoków druż. – nie ukończył konk. z powodu zdekompletowania zespołu startując na koniu “Dunkan”. Zw. zespół Niemiec – 44.0. Partnerami w drużynie byli: M. Gutowski i T. Sokołowski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 231-232; Pawlak, Olimpijczycy, s. 122-123 (tu błędnie miejsce urodzenia Wiszniak); Pruski, Dzieje konkursów, s. 304-306; Heppen I. , Bobocińska E., Ułani, ułani (Janusz Komorowski), “Tygodnik Polski”, 1983, nr 51/52, s. 14-15; Pieczyński, I Bóg stworzył konia, s. 74; Łysakowska, Jeźdźcy olimpijscy, s. 34, 36, 40; Nekrolog zamieszczony w “Przeglądzie Sportowym”, 1993, nr 233; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie; CAW : AP 7625.
