instruktor sportu, kajakarz z Warszawy, wielokrotny mistrz Polski, olimpijczyk z Melbourne (1956).
Urodzony 27 października 1929 w Warszawie, wykształcenie podstawowe (z zawodu piaskarz), instruktor sportu. Kajakarz (171 cm, 69 kg), reprezentant stołecznych klubów: Spójni (1950-1954) i Sparty (1955-1958), wychowanek trenera Stanisława Zantary, który prowadził go także w kadrze narodowej. Czołowy kajakarz lat pięćdziesiątych w dwójkach (m. in. partner S. Kapłaniaka), olimpijczyk z Melbourne (1956). 14-krotny mistrz Polski: K-2 10000 m (1950, 1954, 1956, 1957), K-1 1000 m (1952), K-2 1000 m (1956, 1957, 1958), K-1 500 m (1952), K-2 500 m (1954, 1955, 1956, 1957, 1958). Zasłużony Mistrz Sportu. Żonaty. Mieszkał w Warszawie i do końca życia pracował jako bosman na przystani stołecznej Spójni.
Zmarł w Warszawie 24 maja 1997 roku.
*1956 Melbourne: kajakarstwo, dwójki 1000 m – 4 m. w przedb. (5 osad) z czasem 4.12,6, odp. z konk. (zw. w finale osada Niemcy/NRD w składzie: M. Scheuer i M. Mittenberger – 3.49,6). Partnerem w osadzie był R. Skwarski; kaj. dwójki 10000 m – 10 m. na 12 start. z czasem 47.21,5 (zw. osada Węgier w składzie: J. Urányi i L. Fábián- 43.37,0). Partnerem w osadzie był S. Kapłaniak.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 202; Pawlak, Olimpijczycy, s. 85, 86; Porada, Igrzyska, s. 844; Księga sportu polskiego 1944-1974, s. 483, 484, 485, 486.