szermierz, florecista i szablista, olimpijczyk z Helsinek (1952).
Ur. 9.12.1931 r. w Poznaniu, syn Romana i Izabelli Brzozowskiej. Przynależność Klubowa: MKS Katowice 1947–1950, CWKS Warszawa 1950–1955, Gwardia Kraków 1955–1957, Krakowski KS 1957–1958. Trenerzy: Wacław Walnik i Adolf Czypionka
WS: Czołowy szermierz Polski lat 50. 4-krotny mistrz Polski: we florecie (1951, 1953, 1957) i szabli (1955) oraz brązowy medalista MP: we florecie (1956) i szabli (1952, 1958). 2-krotny drużynowy mistrz kraju: we florecie (1953) i szabli (1953), 4-krotny drużynowy wicemistrz kraju: we florecie (1955, 1956) i szabli (1951, 1952) oraz brązowy medalista MP w drużynie szablowej (1956, 1957). Największe sukcesy odniósł na MŚ w Filadelfii (1958), gdzie zarówno indywidualnie, jak i w zespole zdobył w turniejach szablowych brązowe medale. Drużynowy akademicki mistrz świata w szabli (1954 Budapeszt) i akademicki wicemistrz świata we florecie (1954).
Absolwent Liceum Ogólnokształcącego im. M. Kopernika w Katowicach (1950) i stołecznej AWF (1958). Po MŚ w Filadelfii (1958) pozostał w USA, gdzie był nauczycielem wf w szkołach, potem na Uniwersytecie Nevada w Reno doktoryzował się (biomechanika kończyn dolnych), otrzymał tytuł profesora. Autor licznych publikacji naukowych. Działacz sportowy. Kawaler Medalu Kalos Kagathos (2013).
Zmarł 27 lipca 2015 roku.
*1952 Helsinki: szermierka, floret ind. – 2 m. w IV grupie elim. (7 zaw.) z 4 zw., 4 m. w I grupie ćwierćfin. (6 zaw.) z 2 zw., odp. z konk. (zw. w finale C. D’Oriola, Francja); szabla druż. – w I grupie elim. (3 drużyny) Polacy pokonali Francję 6:1 (Twardokens 1 zw.) i zremisowali z Rumunią 8:8 – w trafieniach 63:63 (1 zw.), w IV grupie ćwierćfin. (3 drużyny) zwyciężyli Egipt 10:6 (1 zw.), w II grupie półfin. (4 drużyny) przegrali z USA 6:10 (0 zw.) i Włochami 4:11 (nie walczył), zajmując 5–8 m. w turnieju (zw. Węgry).