trenerka, właścicielka ośrodka szermierczego we Francji, florecistka stołecznej Legii, olimpijka z Monachium (1972) i Montrealu (1976).
Urodzona 4 grudnia 1950 w Warszawie, córka Lucjana i Karoliny Zarzyckiej, absolwentka miejscowego Technikum Ekonomicznego nr 4/1969 i bielańskiej AWF (1974), gdzie otrzymała tytuł magistra wf. Florecistka (172 cm, 67 kg) stołecznej Legii 1963-1973 (wychowanka Barbary Orzechowskiej) i Resovii Rzeszów.
Indywidualna mistrzyni Polski (1973), 3-krotna mistrzyni (1970,1971, 1973) i 5-krotna wicemistrzyni kraju (1966-1969, 1972) w drużynie florecistek Legii. Brązowa medalistka mistrzostw świata w drużynie (1971, Wiedeń) i 3-krotna finalistka MŚ w tej konkurencji: w Hawanie (1969) – 4., w Ankarze (1970) i Goeteborgu (1973) – 5.
Odznaczona m.in. brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1972 Monachium: szermierka, floret druż. – w grupie elim. (4 druż.) po zwycięstwie nad USA 8:8 trafieniami 43:47 (Bebel – 0 zw.) i porażkach z RFN 8:8 trafieniami 48:42 (nie walczyła) i Włochami 3:10 (nie walczyła) Polki zajęły 3 m. w grupie i odp. z konk. Partnerkami w drużynie były: H. Balon, E. Franke, K. Machnicka i K. Składanowska.
*1976 Montreal: szermierka, floret druż. – w grupie elim. (3 druż.) po zwycięstwie nad Kanadą 9:7 (2 zw.) i porażce z ZSRR 2:9 (nie walczyła) Polki zajęły 2. miejsce w grupie; w ćwierćfin. przegrały z Francją 5:9 (nie walczyła); w meczu o miejsca 5-8 zwyciężyły Wlk. Brytanię 8:8 trafieniami 64:66 (2 zw.); w meczu o lokaty 5-6 przegrały z Włochami 7:9 (3 zw.), zajmując 6. miejsce w turnieju (zw. ZSRR). Partnerkami w drużynie były: K. Machnicka, K. Składanowska, G. Staszak i B. Wysoczańska.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 154-155; Pawlak, Olimpijczycy, s. 29; Kronika sportu, s. 1003; MES, t. 2, s. 15; Borzęcki, Białą bronią, s. 6, 8, 20, 176 i dalsze; Łuczak, Szermierka w Polsce, s. 294 i dalsze; AAWF Warszawa, sygn. D-4754/S.