ppłk kawalerii WP, symbol polskiego jeździectwa w okresie międzywojennym, brązowy medalista olimpijski z Amsterdamu (1928).
Urodzony 22 maja 1888 w Grodnie w rodzinie potomków starej kurlandzkiej szlachty Alfonsa (generała rosyjskiej armii) i Marii z Marcinkiewiczów, ukończył Korpus Kadetów w Odessie (1906), Pawłowską Junkierską Szkołę Piechoty w Petersburgu (1908) i – już będąc oficerem armii rosyjskiej (dosłużył się tam stopnia pułkownika ) – Akademię Sztuk Pięknych w Petersburgu. Tam też zadebiutował (nieudanie) w konkursie hipicznym (21 marca 1910).W wyniku gruntownych studiów i treningów (naśladował wyznawców naturalnej włoskiej szkoły jazdy, którą przeniósł potem do polskiego jeździectwa) osiągnął wysoką formę i (mimo iż był oficerem piechoty) został zakwalifikowany do jeździeckiej ekipy Rosji na IO w Sztokholmie (1912), gdzie zajął 9 m. na koniu Ziablik (mimo upadku i poważnej kontuzji). W Wojsku Polskim (od 15 sierpnia 1919) służył najpierw w 8 puł., a następnie uczył jazdy w szkołach oficerskich (Przemyśl , Stara Wieś , Grudziądz). Od 1920 powierzano mu szkolenie polskiej reprezentacji jeździeckiej do kolejnych igrzysk olimpijskich (1920, 1924, 1928).
Dysponował zawsze odpowiednią bazą szkoleniową (1 p. Szwoleżerów , Centrum Wyszkolenia Kawalerii), organizacyjną i personalną (istniały dwie konkurujące ze sobą grupy zawodników w Grudziądzu i Warszawie), toteż wyniki polskich jeźdźców były coraz lepsze. Także na IO. Rómmel w latach 1922-1929 (w grudniu 1929, w stopniu ppłk CWK w Grudziądzu, w wyniku zatargu z wyższymi władzami wojskowymi przeszedł w stan spoczynku), będąc reprezentantem Polski wielokrotnie zwyciężał i zajmował wysokie lokaty w wielu prestiżowych konkursach międzynarodowych (Nicea , Rzym , Nowy Jork, Paryż, Lucerna, Londyn, Berlin ) zdobywając m. in. trzykrotnie Puchar Narodów: 1925, 1928 Nicea, 1927 Nowy Jork (w 12 startach w latach 1923-1929). Po odejściu z wojska nadal startował będąc m. in. czterokrotnym medalistą mistrzostw Polski w skokach przez przeszkody: złotym (1935, 1937) , srebrnym (1938) i brązowym (1934). Kiedy ustanawiał rekord Polski w skoku na wysokość (198 cm, w 1939 na koniu Dyngus) miał… 51 lat!
Był najwybitniejszym reprezentantem polskiej odmiany naturalnej włoskiej szkoły jazdy i wywarł ogromny wpływ na całe polskie jeździectwo okresu międzywojennego. Swoimi doświadczeniami podzielił się w książce pt. Zaprawa i jazda wyścigowa (Warszawa 1938), którą sam zilustrował. W czasie II wojny światowej więziony w obozach koncentracyjnych Dachau i Mauthausen. Po wojnie pracował jako trener i pod jego opieką wyrosło wielu wybitnych jeźdźców polskich. Konsultant filmowy do spraw jeździeckich. W “Lotnej” sam wystąpił w roli proboszcza. Odznaczony m. in. Orderem Virtuti Militari i Krzyżem Oficerskim OOP.
Zmarł 7 marca 1967 r. w Elblągu i pochowany został na Centralnym Cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku-Wrzeszczu.
*1924 Paryż: konkurs skoków ind. – 11. na 43 start. z wynikiem 18 pkt. (zw. Szwajcar A. Gemuseus – 6 pkt.); konkurs skoków druż. – 6. msc na 11 start. ekip z wynikiem 58.5 pkt. (zw. Szwecja – 42.25 pkt.). Partnerami Rómmla , który startował na koniu Faworyt byli: Z. Dziadulski, A. Królikiewicz i K. Szosland; WKKW ind. – 10. na 44 start. z wynikiem 1648.5 pkt. (zw. Holender van der Voort – 1976 pkt. ); WKKW druż. – 7. na 10 start. zespołów z wynikiem 3571.5 pkt. (zw. Holandia – 5297.5 pkt.). Partnerami Rómmla (startował na koniu Krechowiak) byli: T. Komorowski, K. Rostwo-Suski i K. Szosland.
*1928 Amsterdam: WKKW ind. – 26. na 46 start. z wynikiem 1600.22 pkt. (zw. Holender P. de Mortanges- 1969.82 pkt.); WKKW druż. – 3. na 14 ekip z wynikiem 5067.92 pkt. (zw. Holandia – 5865.68 pkt.) – zdobywając brązowy medal. Partnerami Rómmla (dosiadał konia Donneuse) byli: M. Antoniewicz i J. Trenkwald.
Bibl.: PSB, t. 32, s. 495-496 (Kazimierz Toporowicz); Słownik WF, 1988, z. 2, s. 129-130 (Michał Słoniewski ); Głuszek, Leksykon 1999, s. 311-312 (tu data urodzenia 23 maja i miejsce śmierci Sopot); Pawlak, Olimpijczycy, s. 218 (tu także dzień urodzenia 23 maja i miejsce śmierci Sopot ); Duński, Od Paryża , s. 740-742 (tu dzień urodzenia 23 maja i nieuwzględnienie w wynikach mistrzostwach Polski złotego medalu w 1937); Pruski, Dzieje konkursów, s. 66, 73-85, 303; Kronika sportu, s. 900; MES, t. 2, s. 356; Pieczyński, I Bóg stworzył konia, s. 60, 62; Łysakowska, Jeźdźcy olimpijscy, s. 19, 29, 31; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie; CAW: AP 5340.