KOZIK ANDRZEJ LEONARD
Saneczkarz, mistrz Polski, finalista MŚ i ME, olimpijczyk z Innsbrucku (1976), nauczyciel wf., trener
Urodzony 20 grudnia 1953 r. w Leśnej, syn Mariana i Stanisławy Niedźwieckiej; absolwent Liceum Ogólnokształcącego w Karpaczu (1972) i wrocławskiej AWF (1979, otrzymał tytuł magistra wf.); saneczkarz (172 cm, 76 kg) na torach lodowych, reprezentant ( od 1966) Śnieżki Karpacz, trener klubowy Antoni Okniański, trener kadry Roman Molenda. Karierę międzynarodową rozpoczynał jako junior na ME 1972, w których zarówno w konkurencji jedynek jak i dwójek zajął 4. miejsce. Potem specjalizował się w ślizgach dwójek, będąc partnerem najpierw J. Kasielskiego (1972), a potem Mirosława Więckowskiego (1973-76), z którym osiągnał najlepsze wyniki: tytuł mistrza Polski (1975), 4. miejsce na MŚ w Hammarstrand (1975) oraz na ME – 5. w Kufstein (1974) i 8. w Valdaora (1975); olimpijczyk z Innsbrucku (1976). Zdobył także w dwójkach (z Więckowskim) 3. miejsce w Pucharze Narodów w Imst (1973). Był jednak zawodnikiem niespełnionym. Po nieudanym występie olimpijskim (nie bez przykrych konfliktów z działaczami) zakończył karierę sportową i zajął się studiami.
*1976 Inncbruck: dwójki – 12 m. (25 zesp.) z czasem łącznym 2 ślizgów 1.28,002 (zw. NRD, 1.25,604). Partner w załodze: M. Więckowski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon, 1999, s. 239; Pawlak, Olimpijczycy, s. 131; Porada, Starożytne i nowożytne igrzyska, s. 896, Schwarzer, Dolnośląscy olimpiczycy, s. 46, 52; Tajner, Legendy, s. 176-177; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 112, 415; AAWF Wrocław, sygn. 3839/S.