BIRULA-BIAŁYNICKI KRZYSZTOF
|
nauczyciel, ogrodnik-rolnik, hokeista ŁKS i klubów włoskich, wielokrotny reprezentant Polski, olimpijczyk z Sapporo (1972).
Urodzony 15 sierpnia 1944 w Wilnie, syn Witolda i Ireny Skarbek-Ważyńskiej, absolwent XX Liceum Ogólnokształcącego (1962) i Studium Nauczycielskiego w Łodzi (1968, nauczanie początkowe i wf). Zawodnik (185 cm, 93 kg) sekcji hokejowej ŁKS Łódź 1962-1974 (wychowanek trenerów Władysława Króla oraz Ryszarda Filipiaka) i klubów włoskich: Cortina Dalia (1975-1977), Goldmarket Milano (1977-1978) i HC Brunico (1978-1979). Duża indywidualność. Lewoskrzydłowy, świetnie wyszkolony technicznie, szybki, wyróżniający się wyjątkową harmonią ruchów w jeździe na lodzie i dysponujący dobrym strzałem. Posiadł wielką sztukę wygrywania pojedynków z obrońcami, unikając z nimi ostrych starć. Zarzucano mu “zbyt miękką grę”. W lidze polskiej rozegrał 327 spotkań strzelając 287 bramek (król strzelców rozgrywek ligowych 1967). 118-krotny reprezentant Polski (1965-1973), strzelec 50 bramek, uczestniczył 7-krotnie w MŚ: 1965 Finlandia – 9 m. (gr. B-1), 1966 Ljubljana – 8 m., 1967 Wiedeń – 9 m. (gr. B-1), 1969 Ljubljana – 8 m. (gr. B-2), 1970 Sztokholm – 6 m, 1971 Berno, Lyss – 8 m. (gr. B-2), 1973 Moskwa – 5 m. Zasłużony Mistrz Sportu. Żonaty (1973, Izabela Kurkul, b. siatkarka I ligowego ŁKS ), ma dwóch synów: Sebastiana (1979) i Seweryna (1983). Prowadzi pod Pabianicami koło Łodzi gospodarstwo ogrodnicze.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 158; Pawlak, Olimpijczycy, s. 34; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 20-21; Porada, Igrzyska, s. 879; Domański, Śladem, s. 179, 180, 182; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 21, 285, 289, 290 (tu błędnie Białynicki – Birula); Wywiad środowiskowy.
*1972 Sapporo: członek drużyny hokejowej, która w elim. pokonała RFN 4:0 i w finale po porażkach z CSRS 1:14, Fnlandią 1:5, Szwecją 3:5, USA 1:6 i ZSRR 3:9 zajęła 6 m. w turnieju (zw. ZSRR). Skład drużyny zob. – Batkiewicz Józef.
| « powrót do listy |