mechanik, instruktor, ringowy rywal Antkiewicza i Drogosza, olimpijczyk z Helsinek (1952).
Urodzony 11 października 1929 w Nowym Dworze na Mazowszu, skąd zaraz po wojnie cała rodzina przeniosła się w poszukiwaniu pracy do Gdańska, gdzie ojciec (Walenty) z zawodu nurek, znalazł zatrudnienie w stoczni. Absolwent Gimnazjum Mechanicznego w Gdyni (technik mechanik). Pięściarz wagi lekkiej i lekkopółśredniej Gedanii Kolejarza Gdańsk (1946-1952), Wisły Gwardii Kraków (1952-1955) i Hutnika Kraków (1956-1959). W czasie swojej kariery sportowej (6 października 1946 – 22 listopada 1959) nie miał na krajowym podwórku łatwego życia. Drogę do sławy “blokowali” mu skutecznie tej klasy pięściarze jak Aleksy Antkiewicz i Leszek Drogosz. Solidnie wyszkolony (podstawy dobrego boksowania otrzymał u Jana Biangi w Gedanii) i lubiany w gronie kolegów, skutecznie omijał wszystkie “rafy” stając się czołowym pięściarzem wagi lekkopółśredniej w pierwszej połowie lat pięćdziesiątych.
3-krotny mistrz Polski (1952, 1954, 1955), 1-krotny drużynowy mistrz kraju w zespole Gedanii (1948/49) i 16-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1949-1954 (10 zwycięstw, 6 porażek). W pokonanym polu pozostawił pięściarzy tej klasy jak: Jaros (CSRS), Mäkinen (Finlandia), Stehlik (CSRS), Ambroziu (Rumunia), mistrz kontry, znakomity Budai (Węgry), Bojarszinow (ZSRR). Po zakończeniu kariery sportowej (stoczył w sumie 326 walk /262-15-49) – instruktor i trener, m. in. “Motoru” Praszka (woj. częstochowskie). Żonaty. Miał troje dzieci: Danutę, Jerzego i Ryszarda (mgr inż. z kopalni “Brzeszcze”).
Zmarł nagle na serce 30 lipca 1993 r. w Krakowie.
*1952 Helsinki: boks, w. lekkopółśrednia – w pierwszej kolejce przegrał 1:2 z Francuzem Rene Weismannem i odp. z konk. (zw. C. Adkins, USA).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 249; Kurzyński, Tysiąc wspaniałych (2), s. 131; Osmólski, Leksykon boksu, s. 83; Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 181; Pawlak, Olimpijczycy, s. 142 (tu brak dnia śmierci); Wojdyga J., Leszek Kudłacik trzykrotny mistrz Polski, “Boks”, 1978, nr 6; Wspomnienie pośmiertne, “Bokser”, 1993, nr 9.