nauczyciel wf, czterystumetrowców, olimpijczyk z Tokio (1964), działacz sportowy.
Urodzony 2 lutego 1941 w Radzyniu Podlaskim w robotniczej rodzinie Franciszka i Leontyny Szczygielskiej ukończył Technikum Rolnicze w Szprotawie (1960), Studium Nauczycielskie (kier. wf ) w Gorzowie Wlkp. (1962) i AWF w Warszawie (1968), gdzie otrzymał tytuł mgr wf. Sprinter Warty Gorzów (1961), Lechii Zielona Góra (1962) i Lumelu Zielona Góra (1963-1968) specjalizujący się w biegu na 400 m.
Największe sukcesy odniósł biegając w reprezentacyjnej sztafecie 4 x 400 m. 4-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1963-1967 (6 startów, 1 zwycięstwo indywidualne), 4-krotny rekordzista kraju w sztafecie reprezentacyjnej 4 x 400 m (od 3.07.1 do 3.05.3), 2-krotny wicemistrz Polski w biegu na 400 m (1964, 1965). Rekordy życiowe: 100 m – 10.4 (17 maja 1964 Zielona Góra), 200 m – 21.1 (7 czerwca 1964 Sofia), 400 m – 47.1 (10 sierpnia 1964 Oslo), 800 m – 1.49.7 (17 lipca 1966 Katowice), 1000 m – 2.25.7 (1 maja 1967 Wałcz).
*1964 Tokio: lekkoatletyka, 4 x 400 m – 2 m. w II przedb. (4 zesp.) z czasem 3.07.2, 6 m. w finale (8 zesp.) z czasem 3.05.3 (zw. USA – 3.00.7). Partnerami w sztafecie byli: A. Badeński, I. Kluczek i S. Swatowski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 187; Pawlak, Olimpijczycy, s. 68; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 39, 316; Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 26, 30, 114, 120, 131; MP mężczyzn 1945-2001 (oprac. PZLA niepubl.); zur Megede , Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, t. 2, s. 293, 295; Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); AAWF Warszawa, sygn. D – 1389 / Z.