piłkarz krakowskiego Hutnika, olimpijczyk i wicemistrz olimpijski z Barcelony (1992).
Urodzony 4 lutego 1970 w Krakowie (syn Romana i Zofii Szewczyk), absolwent (1989) miejscowego III Liceum Ogólnokształcącego dla Pracujących (studia w krakowskiej AWF przerwał wyjazd za granicę w 1994). Piłkarz (173 cm, 69 kg), napastnik, wychowanek krakowskiej Wandy (1982-1985), potem przez 9 lat (1985-1994) strzelał bramki (61) dla Hutnika (rozegrał w ekstraklasie 131 meczów), od sierpnia 1994 reprezentant belgijskiego Lommel SK. Członek olimpijskiej reprezentacji Janusza Wójcika w której rozegrał 17 spotkań i zdobył dwa gole. Król strzelców I ligi sezonu 1991-1992 – 20 bramek (wraz z Jerzym Podbrożnym).
*1992 Barcelona: napastnik drużyny piłkarskiej, która w grupie elim. (4 druż.) wygrała z Kuwejtem 2:0 i Włochami 3:0 oraz zremisowała z USA 2:2, zajmując 1. msc w grupie; w ćwierćfin. pokonała Katar 2:0, w półfin. zwyciężyła Australię 6:1, a w finale przegrała z Hiszpanią 2:3, zdobywając srebrny medal. Waligóra wystąpił tylko w meczu z Kuwejtem (zastąpił Andrzeja Juskowiaka). W 90 minucie tego spotkania nie wykorzystał rzutu karnego. Skład drużyny zob. – Adamczuk Dariusz.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 359; EP Fuji, Rocznik 92-93, t. 5, s. 38, Liga polska, t. 25, s. 175, 193; Duński, Od Paryża, s. 980; Pawlak, Olimpijczycy, s.277; Kto jest kim w Polsce, Ed. III, 1993, s. (…); AAWF Kraków, nr alb. 8516 / S.