policjant, czołowy płotkarz lat sześćdziesiątych z Krakowa, olimpijczyk z Rzymu (1960).
Urodzony 28 lutego 1938 w Krakowie, absolwent Akademii Spraw Wewnętrznych (specjalista do spraw kryminalnych), lekkoatleta (185 cm, 87 kg ) krakowskiej Wisły (1956-1967) i Resovii (1968) specjalizujący się w biegu przez wysokie płotki. 18-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1959-1963 (18 startów, 5 zwycięstw indywidualnych), 4-krotny rekordzista kraju w biegu na 110 m ppł (od 14.4 w 1960 do 14.1 w 1961) i 4-krotny mistrz Polski w tej specjalności (1959, 1960, 1961 i 1959 także na 200 m. ppł).
Rekordy życiowe: 200 m – 22.1 (6 lipca 1961 Jelenia Góra), 110 m ppł – 14.1 (13 sierpnia 1961 Łódź ) i 14.68 (3 września 1960 Rzym), 200 m ppł – 23.7 (2 lipca 1961 Nowa Huta) i 400 m ppł – 54.2 (19 lipca 1958 Bydgoszcz). Żonaty (dwoje dzieci).
Zmarł w Krakowie 24 września 2003 roku.
*1960 Rzym: lekkoatletyka, 110 m ppł – 3 m. w VI przedb. (5 zaw.) z czasem 14.8, 4 m. w IV ćwierćfin. (6 zaw.) z czasem 14.5 (14.68), odp. z konk. (zw. L. Calhoun, USA – 13.8).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 278; Pawlak, Olimpijczycy, s. 176; Kurzyński, Indeks LA 1957-1970 (oprac. niepubl.); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 47, 345; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 46, 48, 101, 137, 153; zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, t. 2 , s. 195.