nauczyciel wf, sprinter, olimpijczyk z Melbourne (1956), starszy brat olimpijczyka Józefa Schmidta.
Urodzony 4 sierpnia 1931 w Zabrzu, syn Feliksa Jana i Olgi Niewolik, absolwent Technikum Górniczego (technik górnik) i WSWF w Katowicach (nauczyciel wf). Lekkoatleta OWKS Kraków (1952-1954) i Górnika Zabrze (1955-1961) specjalizujący się w sprincie. 19-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1953-1960 (38 startów, 4 zwycięstwa indywidualnych), 14-krotny rekordzista kraju w sztafetach, głównie reprezentacyjnej 4×100 m), 5-krotny mistrz Polski: 4×100 m (1953, 1954, 1959, 1960) i 4×400 m (1952) oraz wicemistrz: 100 m (1958) i 200 m (1953, 1958). Rekordy życiowe: 100 m – 10.4 (9 sierpnia 1958 Poznań), 200 m – 21.3 (5 sierpnia 1955 Warszawa), 400 m – 49.2 (4 października 1958 Kraków), 110 m pł – 15.5 (16 maja 1959 Sosnowiec), 200 m pł – 25.5 (18 czerwca 1960 Krywałd).
Uczestnik mistrzostw Europy w Sztokholmie (1958) i Międzynarodowych Igrzysk Sportowych Młodzieży i Studentów w Warszawie (1955) gdzie zajął 2 m. w biegu na 200 m (21.3) i 3 w sztafecie 4 x 100 m (40.9) biegnąc z Z. Baranowskim, J. Jarzembowskim i E. Kiszką. Zasłużony Mistrz Sportu (1963), odznaczony brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1956 Melbourne: lekkoatletyka, 200 m – 2 m. w IX przedb. (5 zaw.) z czasem 21.9, 6 m. w I ćwierćfin. (6 zaw.) z czasem 21.73, odp. z konk. (zw. R. Morrow, USA – 20.75); 4 x 100 m – 1 m. w IV przedb. z czasem 40.9, 3 m. w I półfin. (6 zesp.) z czasem 41.1, 6 m. w finale (6 zesp.) z czasem 40.6 (zw. USA – 39.5). Partnerami w sztafecie byli: Z. Baranowski, M. Foik i J. Jarzembowski.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 342; Pawlak, Olimpijczycy, s. 254; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 80; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 50, 355, 356; Kurzyński, Indeks LA 1945-1956 (oprac. niepubl.); MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA , s. 112, 115, 116, 119, 140; zur Megede, Die Geschichte der olympischen Leichtathletik, s. 123, 152, 153.