kolarz łódzkiej Resursy, olimpijczyk z Amsterdamu (1928).
Urodzony 11 marca 1908 w Łodzi (syn Paula, rodzina niemiecka) rozpoczął uprawianie kolarstwa w Sekcji Sportowej Towarzystwa Rzemieślniczego Resursa (1922) specjalizując się w wyścigach na torze (1924).
Wicemistrz Łodzi (1925) i brązowy medalista mistrzostw krajowych (1927) w sprincie (startował już w barwach niemieckiego SS Union i przegrał jedynie ze swym kolegą klubowym A. Szmidtem i J. Łazarskim). W tym też sezonie (1927) zadebiutował na mistrzostwach świata w Kolonii (sprint, odpadł w eliminacjach). Największe sukcesy odniósł w roku olimpijskim. Podczas mistrzostw krajowych na Dynasach (30 czerwca 1928) w wyścigu drużynowym na 4000 m (rozgrywanym jeszcze nieoficjalnie) startując wraz z A. Reulem, A. Puszem i A. Szmidtem wywalczył 2. miejsce. Dzięki temu dwóch członków tego zespołu awansowało do ekipy olimpijskiej.
Po zakończeniu czynnej kariery sportowej (1930) nie zerwał kontaktów z kolarstwem. Działał w Łódzkim Towarzystwie Kolarskim, a od 1935 aż do wybuchu II wojny światowej pełnił obowiązki kapitana torowego ŁOZKol. W czasie wojny wcielony do Wehrmachtu, według nie dających się sprawdzić faktów zginął w nieznanych bliżej okolicznościach na froncie wschodnim (najprawdopodobniej w 1943 roku).
*1928 Amsterdam: kolarstwo torowe, 4000 m druż. (na dochodzenie) – w przedb. Polacy przegrali z Belgią , awansowali jednak do ćwierćfinału z najlepszym czasem (drużyn pokonanych w eliminacjach). Niestety, w ćwierćfinale ulegli Holandii i odpadli z konkurencji. Partnerami Zyberta byli: J. Lange, J. Oksiutycz i A. Reul (nie startował Szymczyk, który wyjechał na pogrzeb ojca).
Bibl.: Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 172; Głuszek, Leksykon 1999, s. 379; Tuszyński, Złota księga, s. 71, 74, 75, 114; Tuszyński, Księga, s. 253; Tuszyński, Od Dynasów, s. 548; Pawlak, Olimpijczycy, s. 299; Jurek, Kultura fizyczna, s. 232.