urzędnik, wioślarz klubów warszawskich i poznańskich, medalista mistrzostw Europy (1935, 1937), olimpijczyk z Berlina (1936).
Urodzony 6 czerwca 1909 w Wierdubje, pow. Grodno w wielodzietnej rodzinie chłopskiej Michała i Julii z Ciurlanisów. Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum Męskiego im. A. Mickiewicza w Grodnie, gdzie otrzymał świadectwo dojrzałości (1929). W tym samym roku wstąpił na Wydział Leśny SGGW. Studia jednak przerwał (1931). Pracował przez rok w sekretariacie stołecznego AZS, odbył służbę wojskową (1932-1933), po czym przeniósł się (1933) na Wydział Rolniczo-Leśny UAM w Poznaniu. Studiował najprawdopodobniej do jesieni 1937, kiedy to otrzymał posadę urzędnika w Centrali Rolników S.A. w Poznaniu, gdzie pracował do wybuchu wojny 1939. Wioślarstwo zaczął uprawiać w końcu lat dwudziestych reprezentując barwy stołecznego AZS i WTW (1929-1933), a w latach następnych (1934-1939) KW 04 Poznań i tamtejszego AZS.
Był 5-krotnym mistrzem Polski w dwójce ze sternikiem (1934, 1935, 1937, 1938) i w czwórce ze sternikiem (1936). Starty w mistrzostwach Europy rozpoczął w Lucernie (1934), gdzie wywalczył 4. miejsce w dwójce ze sternikiem (Witold Leporowski i Mieczysław Bącler). Rok później (1935) w Berlinie, startując w tym samym składzie zdobył brązowy medal, a sukces ten powtórzył w Amsterdamie (1937) płynąc z Lechem Manitiusem i Mieczysławem Bąclerem. W innej osadzie startował na IO. Tuż przed wojną Kuryłłowicz odniósł jeszcze kilka sukcesów. M.in. (wraz z Lechem Manitiusem i sternikiem Dobrzyckim) zdobył tytuł akademickiego mistrza świata w Paryżu (1937). Był w kadrze olimpijskiej i przygotowywał się do kolejnych igrzysk olimpijskich (1940).
W kampanii wrześniowej 1939 walczył w stopniu kpr. pchor. w składzie 36 pp. Po powrocie do Poznania (ciągle był kawalerem) pracował w firmie spedycyjnej Hartwig. Dla utrzymania sprawności fizycznej uprawiał sport. Uczestniczył w konspiracyjnym życiu muzycznym miasta. Zginął od zbłąkanej kuli podczas walk o Cytadelę poznańską 2 lutego 1945 (okolice ulicy Libelta).
*1936 Berlin: wioślarstwo, czwórki ze sternikiem – 5. miejsce w przedb. (5 osad) z czasem 5.50,5, w repesażach 2. miejsce (4 osady) z czasem 8.12,2 i odp. z konk. (zw. Niemcy – 7.16,2). Partnerami w osadzie byli: B. Karwecki, W. Leporowski, W. Zawadzki i st. J. Skolimowski.
Bibl.: Słownik WF, 1995, z. 2, s. 98 (Ryszard Wryk); Tuszyński, Księga, s. 151-152; Głuszek, Leksykon 1999, s. 251-252; Pawlak, Olimpijczycy, s. 145; Wryk, Akademicki, s. 272 i dalsze; Kobendza, 80 lat PZTW, s. 59, 60, 80, 133.