ekonomista, trener, gimnastyk poznańskiego Sokoła i HCP, olimpijczyk z Helsinek (1952).
Urodzony 19 września 1921 w Poznaniu. Gimnastyk (159 cm, 61 kg), reprezentant Sokoła i HCP Poznań (kariera sportowa 1932-1939, 1946-1956). 7-krotny mistrz Polski: wielobój (1950), poręcze (1951, 1954), kółka (1950, 1951, 1952), drążek (1950).
Po zakończeniu kariery sportowej trener oraz przewodniczący Rady Trenerów Warty Poznań (1973-1976). Jego wychowankiem był m. in. Stefan Demel, który znalazł się w ścisłej kadrze olimpijskiej na Igrzyska w Monachium. Działacz Okręgowego Związku Gimnastycznego i sędzia klasy M. Mistrz Sportu (1957) odznaczony m. in. Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Zmarł w Poznaniu 22 sierpnia 2000 roku.
*1952 Helsinki: 6-bój ind. – 111 m. na 185 start. z notą 99.55 (zw. W. Czukarin, ZSRR – 115.70); ćwiczenia wolne – 105 m. z notą 16.90 (zw. K. Thoresson, Szwecja – 19.25); kółka – 53 m. z notą 18.30 (zw. G. Szagin, ZSRR – 19.75); koń z łękami – 108 m. z notą 16.05 (zw. W. Czukarin, ZSRR – 19.50); skok przez konia – 128 m. z notą 17.35 (zw. W. Czukarin, ZSRR – 19.20); poręcze – 165 m. z notą 14.85 (zw. H. Eugster, Szwajcaria – 19.65); drążek – 127 m. z notą 16.10 (zw. J. Guenthard, Szwajcaria – 19.55); 6-bój druż. – 13 m. na 23 start. z notą 529.80 (zw. ZSRR – 574.40). Partnerami w drużynie byli: P. Gaca, P. Gawron, J. Jokiel, R. Kucjas, S. Sobala, J. Solarz i P. Świętek.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 256; Pawlak, Olimpijczycy, s. 151; Porada, Igrzyska, s. 835; Księga sportu, s. 478; Kronika Sportu, s. 893-895; Historia dwóch klubów, s. 164-165; 75-lecie KS Warta Poznań 1912-1987, s. 62-67.