koszykarz z Poznania, olimpijczyk z Berlina (1936).
Urodzony 18 grudnia 1913 w Poznaniu, syn Franciszka i Julianny ukończył miejscowe Gimnazjum im. A. Mickiewicza (1933) oraz Szkołę Podchorążych Rezerwy Kawalerii w Grudziądzu (1933-1934).
Od najmłodszych lat uprawiał sporty (lekkoatletyka), ale najlepsze wyniki osiągnął w koszykówce (mimo nie najlepszych warunków fizycznych – 177 cm, 71 kg) reprezentując barwy poznańskiego AZS (do 1932 i 1936-1939) i miejscowego KPW (1932-1936). Reprezentant Polski (1935-1939) rozegrał w barwach narodowych 25 spotkań zdobywając 76 pkt.
Największe sukcesy Różycki odniósł po berlińskim występie olimpijskim zdobywając m.in. tytuł mistrza (1937) i wicemistrza Polski (1938) w barwach AZS Poznań. Poza tym uczestnik drużyny, która zdobyła tytuł akademickiego wicemistrza świata w Paryżu (1937) i 4. miejsce na mistrzostwach Europy w Rydze (1937). Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 (ppor. rez.) najprawdopodobniej w składzie 15 p. uł. Od czasów wojny przebywał na emigracji w Wielkiej Brytanii.
Zmarł 31 marca 1992 roku w Wilsonville, Oregon (USA).
*1936 Berlin: członek drużyny koszykówki, która w pierwszej kolejce przegrała z Włochami 28:44, ale w spotkaniu dodatkowym wyciągnęła wolny los, przechodząc do dalszych eliminacji. W drugiej rundzie Polacy przegrali z Japonią 31:43, wygrywając jednak w spotkaniu dodatkowym z Łotwą 28:23 i awansując do trzeciej rundy. Po zwycięstwie nad Brazylią 33:25 drużyna polska w ćwierćfinale wygrała z Peru walkowerem, w półfinale przegrała z Kanadą 15:42, a w pojedynku o brązowy medal uległa Meksykowi 12:26, zajmując 4 m. w turnieju (zw. USA). Różycki wystąpił we wszystkich spotkaniach. Skład drużyny zob. – Filipkiewicz Zdzisław.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 312 (tu brak podstawowych danych biograficznych); Pawlak, Olimpijczycy , s. 218 (braki jak wyżej); Pół wieku AZS, s. 218, 360; Wryk, Akademicki, s. 220 i dalsze; CAW: AP 3849; AP Poznań, akta m. Poznania, sygn. 15011 (pismo z 27.08.2002).