ps. „Jopek”, pięściarz ze złotego pokolenia „Dzieci Feliksa Stamma”, mistrz Europy (1959), srebrny medalista olimpijski z Rzymu (1960).
Urodzony 14 marca 1937 w Sierpcu, w woj. warszawskim w kolejarskiej rodzinie Henryka i Franciszki (bracia: Ryszard i Jan oraz siostra Lucyna), absolwent Szkoły Zawodowej Mechaniczno-Elektrycznej (ślusarz, monter, konserwator maszyn).
Pięściarz (171 cm / 58 kg) Polonii – Kolejarz Piła (1953-1954), gdzie postawy bokserskiej nauczył go instruktor i jednocześnie stolarz z naprawczych zakładów kolejowych Karol Nadskakuła oraz bydgoskich klubów: Brdy (1955-1956), Startu (1959), Astorii (1959-1964) i ponownie Brdy (1965-1970). Kiedy był juniorem zobaczył go mieszkający w mieście nad Brdą (Jasna 23) Feliks Stamm.
Z nazwiskiem trenera związane są przez wiele lat dalsze losy jednego z najlepszych pięściarzy polskich przełomu lat pięćdziesiątych i sześćdziesiątych. Kiedy prezentował walory kandydata do nagrody im. Aleksandra Rekszy, znawca boksu L. Olszewski napisał: „Wspaniała technika, znakomity, perfekcyjny lewy prosty, baletowa praca nóg, umiejętność obrony i hart ducha” – oto najważniejsze cechy boksu, jaki prezentował Jerzy Adamski. 6-krotny mistrz Polski: w wadze koguciej (1956) i piórkowej (1959-1962, 1964) oraz 19-krotny reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych 1956-1964 (15 zwycięstw, 1 remis, 3 porażki). Trzykrotnie uczestniczył w mistrzostwach Europy (1957, 1959, 1963). Największy sukces odniósł w Lucernie (1959), gdzie po wygraniu m. in. z Włochem Sandro Lopopolo (późniejszy przeciwnik Paździora z finału olimpijskiego w Rzymie), pokonał w finale Petera Goschke (RFN) i zdobył złoty medal. Medal brązowy wywalczył w Moskwie (1963). Przegrał w półfinale z późniejszym złotym medalistą Stanisławem Stiepaszkinem (ZSRR). Olimpijczyk z Rzymu (1960). Przegrał finałową walkę z Włochem Francesco Musso.
Na krajowym ringu trzykrotnie triumfował w Turnieju Przedolimpijskim PZB i „Trybuny Ludu” w w. piórkowej (1959, 1960, 1962). Stoczył 270 walk (237-10-23). Wielu fachowców uważa, że był najlepszym polskim pięściarzem wagi piórkowej. Jerzy Zmarzlik, wielki autorytet w tej kwestii umieścił go na czele „piórkowców” przed Tomczykiem, Petkiem, Krużą, Polusem, Antkiewiczem i Czortkiem oraz braćmi Leszkiem i Krzysztofem Kosedowskimi. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m. in. Krzyżem Kawalerskim OOP.
Zmarł w Bydgoszczy 6 grudnia 2002 r.
*1960 Rzym: boks, w. piórkowa – w elim. pokonał Sumitha Mohandesa Liyanage (Cejlon) i Shinetsu Suzuki (Japonia), w ćwierćfin. wygrał z Ernesto Chervetem (Szwajcaria), w półfin. pokonał Williama Meyersa (Afryka Płd.) i w finale przegrał z Francesco Musso (Włochy) zdobywając srebrny medal.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 147; Kurzyński, Tysiąc Wspaniałych (2), s. 8-9; Zmarzlik, Bij mistrza, s. 197; Duński, Od Paryża, s. 14-15; Osmólski, Leksykon boksu, s. 9; Olszewski L. , Arcyskromny człowiek, mistrz lewego prostego Jerzy Adamski kolejnym laureatem nagrody im. Aleksandra Rekszy, „Bokser”, 2001, nr 4; Skotnicki, Od Olimpii do Atlanty, s. 186; Niespodziewana śmierć wybitnego polskiego championa Jerzego Adamskiego, Bokser, 2003, nr 1, s. 7.
