instruktor jazdy, jeździec z Drzonkowa (WKKW), olimpijczyk z Barcelony (1992), współtwórca sukcesów polskich pięcioboistów.
Urodzony 22 kwietnia 1961 w Gdyni, syn Włodzimierza i Czesławy Krystyny Narkowicz zaczął uprawiać jeździectwo (1973) w JLKS Sopot pod kierunkiem trenera Czesława Górskiego. Zawodnik (186 cm, 76 kg) WLKJ Walewice, gdzie jego trenerem był z kolei Gerard Szulen (1983-1989). Od 1989 bronił barw LKS Lumel Drzonków, gdzie też prowadził zajęcia jazdy konnej z kadrą narodową pięcioboju nowoczesnego (złoci medaliści MŚ 1991 i IO 1992). Specjalista w WKKW (trzykrotnie reprezentował nasze barwy na ME juniorów), 2-krotny II wicemistrz Polski (1991, 1992) na Chutorze i Asie (startował także na wałachu Bakar).
Zmarł nagle 30 marca 1995 w Drzonkowie.
*1992 Barcelona: jeździectwo, WKKW ind. – 50 m. na 81 start. – 198.60 p.k. (zw. M. Ryan Australia – 70.00 p.k. na Kibah Tic Toc); WKKW druż. – 9 m. na 18 start. – 515.20 p.k. (zw. Australia – 288.60 p.k.). Partnerami w drużynie byli: B. Jarecki, J. Krukowski i P. Piasecki. Bachur startował na koniu Chutor.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 150-151 (tu brak daty śmierci); Pawlak, Olimpijczycy, s. 24; Baza danych Muzeum Łowiectwa i Jeździectwa w Warszawie; Jeźdźcy olimpijscy, s. 90; USC Zielona Góra, AZ 346/1995.
