BAZANIAK ANTONI (1916-1979)
technik górniczy, wraz z M. Kozłowskim i Cz. Sobierajem – pierwszy polski olimpijczyk w kajakarstwie, wybitny działacz w tej dyscyplinie sportu, uczestnik IO w Berlinie (1936).
Urodzony 1 maja 1916 w Hamborn (Niemcy), absolwent szkoły średniej (technik górniczy). Kajakarz (176 cm, 70 kg), reprezentant I Poznańskiego Klubu Kajakowego i Surmy Poznań), dwukrotny mistrz Polski w K-2 na 1000 i 10000 m (1935), olimpijczyk (1936). Po wojnie jeden z głównych organizatorów życia kajakowego w kraju, wieloletni prezes PZK (1954-1979), wiceprezes (1960) ds. organizacyjnych Międzynarodowej Federacji Kajakowej (ICF), członek zarządu PKOl (1960-1976). Odznaczony m. in. Krzyżem Komandorskim OOP i Złotym Medalem ICF. Zmarł na zgrupowaniu kadry olimpijskiej, gdzie był kierownikiem12 marca 1979 w miejscowości Marino koło Rzymu (Włochy). Od 1979 organizowane są w kraju zawody kajakowe o Memoriał Antoniego Bazaniaka (organizatorem jest Górnik z Czechowic-Dziedzic).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 154; Pawlak, Olimpijczycy, s. 28; MES, t. 1, s. 64, t. 2, s. 14; Porada, Igrzyska, s. 825; Wspomnienia pośmiertne, „PS” , 1979, nr 52; Wywiad środowiskowy.
*1936 Berlin: dwójki (10000 m) – 11 m na 12 start. osad z czasem 47.49,8 (zw. P. Wevers, L. Landen, Niemcy – 41.45,0). Partnerem był jego kolega klubowy M. Kozłowski.
| « powrót do listy |
