tokarz, mistrz i rekordzista Polski w skoku o tyczce, olimpijczyk z Seulu (1988).
Urodzony 9 maja 1964 w Bydgoszczy, syn Mariana Wiktora i Wandy Marii z d. Cicha, absolwent Zasadniczej Szkoły Zawodowej (tokarz). Tyczkarz (201 cm, 91 kg ) BKS Bydgoszcz (1979-1983) i miejscowego Zawiszy (1984-1993), podopieczny trenera Romana Dakiniewicza. 5-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1985-1993 (5 startów, 0 zwycięstw indywidualnych), 2-krotny rekordzista kraju: 5.80 i 5.90 (rekord życiowy) osiągnięte jednego dnia 27 czerwca 1988 we francuskim Villeneuve d’ Ascq i 3-krotny mistrz Polski 1990-1992 (pięciokrotnie zdobywał ten tytuł w hali 1988-1993).
2-krotny uczestnik mistrzostw świata w Rzymie (1987) i Tokio (1991), gdzie odpadł w eliminacjach; w finale Pucharu Europy w Rzymie (1993) zajął 8 m. (5.20). Największe sukcesy odniósł w hali zajmując na mistrzostwach świata w Budapeszcie (1989) oraz mistrzostwach Europy w Madrycie (1986) i Budapeszcie (1988) – 4 miejsca. Jedyny medal (brązowy) wywalczył podczas HME w Hadze (1989) z wynikiem 5.70.
* 1988 Seul: lekkoatletyka, skok o tyczce – w I grupie elim. (9 zaw.) zajął 6 m. z wynikiem 5.40 (min. kwalifik. – 5.55); w finale nie pokonał pierwszej wysokości, odp. z konk. (zw. S. Bubka, ZSRR – 5.90).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s.168; Pawlak, Olimpijczycy, s. 45: Kurzyński, Mecze mężczyzn 1984-2000; MP mężczyzn1945-2001 (oprac. PZLA niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 58, 104, 126, 130; European Indoor Handbook, s. 42; „Lekkoatletyka” , 1988, nr 11-12 , s. 17; USC Bydgoszcz, AU 1768/1964.
