Bronisław Gancarz

GANCARZ BRONISŁAW (1906-1960)

magister wychowania fizycznego, nauczyciel i maratończyk z Rudnika nad Sanem, olimpijczyk z Berlina (1936).

Urodzony 31 października 1906 w Rudniku, pow. Nisko, woj. lwowskie syn Walentego i Anieli Mierzwo, ukończył 8-klasowe gimnazjum im. Stefana Czarnieckiego w Nisku typu humanistycznego (1928), Szkołę Podchorążych Piechoty nr 10 w Gródku Jagiellońskim i 38 pp. Strzelców Lwowskich w Przemyślu (1929) oraz Studium Wychowania Fizycznego Uniwersytetu Poznańskiego (1937), gdzie otrzymał tytuł magistra.

Od 1 września 1938 pracował jako nauczyciel wf w Gimnazjum Koedukacyjnym w Doinie. Opinie o nim wszędzie były jednoznaczne: „Niezwykle ambitna i o silnej woli jednostka, ale prawie wyłącznie w dziedzinie sportowej. Marzy o rekordach na bieżniach i nic więcej” – pisał dowódca baonu i pułku.

Jego pasją było bieganie. Startując w barwach lwowskiej Pogoni (1929-1938) specjalizował się w biegach długodystansowych i maratonie w którym zdobył 3-krotnie tytuł mistrza Polski (1933, 1934, 1936). Był 4- krotnym rekordzistą kraju w biegach na 20 i 25 km oraz dwukrotnie w maratonie. Jego rekord życiowy w tej specjalności wynosił 2:45.28,2 (4 października 1936 Lwów).

Podczas walk obronnych we wrześniu 1939 walczył w stopniu podporucznika dowodząc plutonem w jarosławskim 3 pp. Legionów. W czasie wojny przebywał w Rudniku nad Sanem, gdzie od lipca 1944 był magazynierem miejscowej spółdzielni. Wcielony do WP (28 listopada 1944) był wykładowcą w lubelskiej Oficerskiej Szkole Intendentury (z dniem 1 maja 1945 awansowany do stopnia porucznika). Po zdemobilizowaniu (27 września 1945) zamieszkał w Prudniku, gdzie pracował jako nauczyciel wf  w tamtejszym Państwowym Gimnazjum i Liceum.

Kontynuował karierę sportową w barwach Cracovii (1946-1949), Ogniwie Kraków (1950-1951, 1954), Unii Ruda Śląska (1952-1953), ale bez większych sukcesów.

Zmarł w Nisku 30 września 1960 i tam też jest pochowany.

* 1936 Berlin: maraton – 33 m. na 56 start. z czasem 3:03.11,0 (zw. Japończyk K. Sohn – 2:29.19,2).

Bibl.: Słownik WF, 1992, z. 4, s. 104-105 (Ryszard Wryk); MES, t. 1, s. 171; Dziekoński, Maraton mężczyzn,  s. 4-8 i dalsze;  Rynkowski, Osiągnięcia polskiej la, s. 42 i dalsze; Głuszek, Leksykon 1999, s. 192; Pawlak, Olimpijczycy, s. 75: CAW:AP 962/64/8.