trener, ciężarowiec wrocławskiego Śląska, brązowy medalista olimpijski z Meksyku (1968).
Urodzony 7 maja 1940 w Zakliczynie, pow. Brzesko, woj. krakowskim, syn Bolesława i Ireny Grzegorczyk, absolwent Technikum Mechanicznego dla Pracujących we Wrocławiu (1976) i tamtejszej AWF (1980), gdzie otrzymał tytuł magistra wf. Od najmłodszych lat sport był jego pasją. Uprawiał wszystkie dostępne gry, jeździł na nartach, pchał kulę (nawet na odległość 14,5 m), rzucał oszczepem (aż 58 m), a także (178 cm, 90 kg) startował w konkursach wiejskiego siłacza (LZS Wieszowa koło Bytomia). Prawdziwą sztangę zaczął podnosić dopiero w wojsku. O jego atletycznej budowie i wielkiej sile krążyły legendy. Przyjechał je zweryfikować do Wrocławia sam trener kadry Klemens Roguski, który natychmiast się zorientował, że odkrył dla swej dyscypliny sportu kolejny, wielki talent. Ale zawodnik Śląska Wrocław (1957-1973), niebawem etatowy reprezentant Polski (1962-1972) walczył w wadze lekkociężkiej (90 kg), gdzie niepodzielnie na podium panował arcymistrz tamtych lat Ireneusz Paliński.
Gołąb był przez wiele lat jego cieniem i aby go pokonać, musiał bić rekordy świata (m. in. w wyciskaniu – 168,5 kg w 1966 w Białogardzie). Początkowo zdobywał brązowe medale. Tak było na MŚ 1966 (475 kg) i 1968 (495 kg) i ME 1965 (440 kg) i 1966 (475 kg). Aż wreszcie uparty i ambitny siłacz z Wrocławia przekroczył swoją „barierę dźwięku” i uzyskał nieosiągalny już dla Palińskiego wynik 495 kg w trójboju olimpijskim. 9-krotny rekordzista Polski i tylko jednokrotny mistrz kraju (1967), właśnie tym wynikiem wywalczył medal olimpijski. Kontuzja stanęła na drodze do kolejnego medalu igrzysk w Monachium (1972) i dalszą niebywałą aktywność życiową Gołąb skierował na pracę szkoleniową jako trener „swojego” WKS Śląsk (1972-1988) mając za wychowanka m. in. olimpijczyka z Montrealu Jana Łostowskiego.
Zmarł 6 października 2017 roku.
*1968 Meksyk: podnoszenie ciężarów, w. lekkociężka (90 kg) – 3. na 29 start. z wynikiem 495 kg: 165+145+185, zdobywając brązowy medal (zw. Fin K. Kangasniemi – 517,5 kg: 172,5+157,5+187,5).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 199; Pawlak, Olimpijczycy, s. 82 (tu błędnie: startował w wadze lekkośredniej); Szyk, Polski sport ciężarowy, s. 44, 49, 56, 63; Duński, Od Paryża, s. 216 (tu błędnie absolwent AWF w Warszawie); Kronika Sportu, s. 980; AAWF Wrocław, sygn. 1740 / Z.
