nauczyciel wf, sprinter Górnika Zabrze, olimpijczyk z Montrealu (1976).
Urodzony 2 czerwca 1950 w Piotrkowie Trybunalskim, syn Jana i Wiesławy Marii Jekiel, ukończył Technikum Górnicze dla Pracujących w Katowicach (1973) i poznańską AWF (1977), gdzie otrzymał tytuł mgr wf (specjalność – sport). Biegać zaczął w Piotrcovii (1968), ale dalsza część jego kariery sportowej związana jest z Górnikiem Zabrze (1969-1980).
6-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1975-1976 (9 startów, bez zwycięstw indywidualnych), 2-krotny mistrz kraju: 200 m (1975) i 4×100 m (1976) oraz 4-krotny rekordzista Polski w biegach sztafetowych 4×100 m (klub. – dwukrotnie 40.43 i repr. 38.85 i 38.83). Rekordy życiowe: 100 m – 10.2 (13 maja 1979 Zabrze) i 10.37 (25 czerwca 1976 Bydgoszcz), 200 m – 20.7 (8 lipca 1975 Praga) i 20.91 (26 lipca 1976 Montreal). Uczestnik Europejskich Igrzysk Juniorów (1968) i finału Pucharu Europy (1975). Wyniki olimpijskie w Montrealu były największymi sukcesami sprintera Górnika Zabrze.
1976 Montreal: lekkoatletyka, 200 m – 2. miejsce w VI przedb. (5 zaw.) z czasem 21.35, 2. miejsce w IV ćwierćfin. (8 zaw.) z czasem 21.2, 4. miejsce w II półfin. (8 zaw.) z czasem 21.14, 6. miejsce w finale (8 zaw.) z czasem 20.91 (zw. Jamajczyk D. Quarrie – 20.23); 4×100 m – 3. miejsce w I przedb. (7 zesp.) z czasem 39.41, 1. miejsce w II półfin.(8 zesp.) z czasem 39.9, 4. miejsce w finale (8 zesp.) z czasem 38.83 (zaw. USA – 38.33). Partnerami w sztafecie byli: Z. Licznerski, A. Świerczyński i M. Woronin.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 205; Pawlak, Olimpijczycy, s. 89; Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 41, 321; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. PZLA niepubl.); Kurzyński, Indeks LA 1957-1970; Encyklopedia (Statystyczna) LA, s. 16, 19, 23, 25, 113, 115 , 118 , 119, 132, 151; „Lekkoatletyka”, 1976, nr 10, s. 16, 18, 19; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 59 (tu błędna data urodzenia 26.06.1950, lata startów w Górniku Zabrze i liczba tytułów mistrza Polski); AAWF Poznań, nr dypl. 2338; USC Piotrków Tryb. , AU 846/1950.
