ps. „Zyga”, rolnik, trener, jeden z najbardziej bojowych szosowców przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, wychowanek trenera Wilhelma Weglendy, mistrz (1970) i reprezentant Polski, trzeci kolarz Wyścigu Pokoju (1970), olimpijczyk z Meksyku (1968).
Urodzony 28 lutego 1945 w Wartogłowcu, syn Roberta i Marianny, absolwent zasadniczej szkoły zawodowej (ślusarz górnik). Kolarz szosowy (167 cm, 74 kg), wierny w ciągu całej kariery sportowej (1960-1978) Górnikowi Lędziny, wychowanek trenera Wilhelma Weglendy, podopieczny szkoleniowców: Jerzego Kusia i Henryka Łasaka. Mówiono o nim: „szatan na finiszu”. I taki był. Ciężka kontuzja (złamanie barku) przerwała (1973) jego dynamiczną karierę. Wprawdzie wrócił na szosę, ale jeździł już wolniej i nie odnosił tak błyskotliwych sukcesów.
Niezapomniany „Zyga”, niezwykle popularny na szosach całej Polski. Miał wspaniały debiut na Wyścigu Pokoju (1968), kiedy zajął 6 m., ale także cały znakomity sezon 1970, kiedy odniósł wszystkie swoje największe i znaczące sukcesy: mistrzostwo Polski, pierwsze miejsce w morderczym wyścigu Dookoła Algierii (24 etapy, blisko 2600 km), drużynowy triumf w Wyścigu Pokoju (w styl do tej pory niespotykanym) i 3 m. w klasyfikacji indywidualnej (zwyciężył R. Szurkowski) na trasie Praga-Warszawa-Berlin. Szosowy mistrz kraju (1970) i brązowy medalista MP (1972), 4-krotny uczestnik Wyścigu Pokoju (1968-1970, 1972), gdzie wchodził w skład zwycięskiej drużyny (poza 1970), także w 1968. Startował również 2-krotnie w szosowym wyścigu ind. na MŚ, gdzie zajął miejsca: 1971 /11/ i 1973 /16/.
Z zagranicznych wyścigów wygrał (poza Dookoła Algerii) – Tour du Loir et Cher (1972), a na drugim miejscu ukończył: wyścig o Wielką Nagrodę Annaby (1971) i Dookoła Bułgarii (1971). Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m. in. złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
Zmarł 4 marca 2021 roku po zawale serca. Miał 76 lat.
*1968 Meksyk: kolarstwo, szosa ind. (196,200 km) – 62 m. na 80 start. z czasem 5:20.58,83 (zw. P. Vianelli Włochy – 4:41.25,24).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 207; Pawlak, Olimpijczycy, s. 93; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 60; MES, t. 1, s. 202; Tuszyński, Wyścig Pokoju 1948-2001, s. 160; Tuszyński, Złota księga, s. 194; Tuszyński, 100 lat WTC, s. 294-295; Tuszyński, Od Dynasów, s. 330-331.
