nauczycielka wf, wioślarka warszawskiego AZS, wielokrotna mistrzyni Polski, finalistka mistrzostw świata, brązowa medalistka mistrzostw Europy (1973), olimpijka z Montrealu (1976).
Urodzona 18 lutego 1952 w Łodzi, córka Andrzeja i Zofii Radke, absolwentka Liceum Ogólnokształcącego (1968) i warszawskiej AWF (1973), gdzie otrzymała tytuł magistra wf. Wioślarka (177 cm, 74 kg), reprezentantka stołecznego AZS (kariera sportowa 1969-1977), wychowanka trenera Teodora Kocerki.
18-krotna mistrzyni Polski (dwójki bez sternika, czwórki bez sternika, ósemki) była też: brązową medalistką ME 1973 Moskwa (czwórki ze sternikiem, partnerki: A. Karbowiak, B. Kozłowska, B. Wojciechowska, st. M. Pełeszok) i 3-krotną uczestniczką ME 1970 Tata, Węgry: 7 m. (ósemki, partnerki: E. Bykowska, B. Czarnecka, W. Dąbała, G. Dulla, A. Karbowiak, B. Popowicz, J. Rysińska, st. K. Wesołowska), 1971 Kopenhaga: 7 m. (czwórki ze sternikiem, partnerki: W. Dąbała, G. Dulla, A. Karbowiak, st. M. Pełeszok), 1972 Brandenburg: 7 m. (czwórka ze sternikiem, skład osady taki sam jak w Kopenhadze), a także 2-krotną finalistką MŚ 1974 Lucerna: 6 m. (czwórki ze sternikiem, partnerki: A. Karbowiak, B. Kozłowska, B. Wojciechowska, st. M. Pełeszok), 1975 Nottingham: 5 m. (dwójki podwójne, z A. Karbowiak). Mistrzyni Sportu, była żoną Bogdana Gryczuka, trenera kadry kobiet i szefa wyszkolenia PZTW.
*1976 Montreal: wioślarstwo, dwójki bez sternika – 5 m. w przedb. (6 osad) z czasem 3:41.05, 4 m. w repesażach (4 osady) z czasem 4:02.20, 2 m. w finale B (5 osad) z czasem 4:03.26, zajmując 8 m. w konk. (zw. Bułgaria – 4:01.22). Partnerką była A. Karbowiak.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999 s. 224; Pawlak, Olimpijczycy, s. 113; Porada, Igrzyska, s. 905; Kobendza, 80 lat PZTW, s. 69, 70, 83; Wywiad środowiskowy (ankieta wypełniona przez zawodniczkę).
