zapaśnik stylu klasycznego, wielokrotny mistrz Polski, medalista mistrzostw świata i Europy, zdobywca Pucharu Świata (1987), olimpijczyk z Moskwy (1980) i Seulu (1988).
Urodzony 5 lutego 1961 w Siemianowicach Śląskich, syn Gustawa i Franciszki Władysławy Baranowskiej, absolwent Technikum Elektrycznego (elektromonter). Zapaśnik (156 cm, 48 kg) stylu klasycznego (wagi papierowej 48 kg i muszej 52 kg), reprezentant GKS Katowice (1971-1988), którego trenerami byli: Stanisław Turos (pierwszy trener), Jan Adamaszek, Antoni Masternak (klub) i Stanisław Krzesiński (kadra). Zawodnik o mocnej konstrukcji fizycznej i psychicznej. Błyskotliwy technik, niezwykle ambitny, z niejasnych przyczyn nie lubiany przez sędziów, przez których był krzywdzony jak nikt inny. 8-krotny mistrz Polski wagi muszej (1979, 1981-1985, 1987, 1988), pokazał się po raz pierwszy na arenie międzynarodowej podczas ME juniorów (1978, 1979), kiedy w wadze papierowej zdobył brązowe medale.
Wśród seniorów zdobył dwukrotnie tytuł mistrza Europy: 1980 (w w. do 48 kg), 1985 (do 52 kg), brązowe medale ME 1982, 1983, 1987 (do 52 kg); był też finalistą ME 1979 – 5 m. (do 48 kg). Dwa cenne medale wywalczył także na MŚ: srebrny 1987 (do 52 kg) i brązowy 1978 (w w. do 48 kg) oraz zajął 5 m.(1983, 1985) i 6 m. (1986) w w. do 52 kg. Zdobywca Pucharu Świata (1987). Olimpijczyk (1980, 1988). Po IO w Seulu (1988) wyjechał do Niemiec, gdzie walczył w tamtejszej lidze. Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony dwukrotnie złotym i czterokrotnie brązowym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1980 Moskwa: zapasy, styl klas., w. papierowa 48 kg – w pierwszej kolejce przegrał w 1.32 min. z F. Seresem (Węgry), w drugiej uległ 10:13 Z. Uszkiempirowi (ZSRR) i odp. z konk., zajmując w turnieju 8 m., (zw. Z. Uszkiempirow ZSRR).
*1988 Seul: zapasy, styl klas., w. musza 52 kg – w pierwszej kolejce zwyciężył na pkt. C. Vadasa (Węgry), w drugiej przegrał na pkt. z I. Rönningenem (Norwegia), w trzeciej wygrał na pkt. z H. Richą (CHRL), w czwartej pokonał na pkt. P. Stjernberga (Szwecja), w piątej wyciągnął wolny los, w pojedynku o m. 5-6 zwyciężył T. Jankovicsa (CSRS), zajmując 5 m. w turnieju (zw. I. Rönningen Norwegia).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 226; Pawlak, Olimpijczycy, s. 115-116; Klimontowicz, Ruch olimpijski, s. 64; Staniszewski, Dzieje, s. 143-144, 147; Kronika sportu, s. 1012; MES, t. 1, s. 269, t. 2, s. 44; Godlewski, Olimpijskie turnieje, s. 95, 103, 147, 208, 216, 236; Lipski, MEZ (w przygotowaniu do druku); USC Siemianowice Śląskie, AU 199/1961; Wywiad środowiskowy.
