inżynier architekt, jeden z najwszechstronniejszych lekkoatletów okresu międzywojennego, olimpijczyk z Paryża (1924) i Amsterdamu (1928).
Urodzony 4 sierpnia 1902 w Łodzi, syn Stanisława i Stanisławy, ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej (front pod Modlinem w składzie batalionu zapasowego 28 p. Strzelców Kaniowskich, walczył w dniach 12 sierpnia – 3 września 1920). Ukończył Państwowe Gimnazjum Humanistyczne Męskie im. M. Kopernika (1922), po czym rozpoczął studia na Wydziale Mierniczym PW (1922). Wieloletni intendent Instytutu Geologicznego w Warszawie (1928-1939). Lekkoatletykę zaczął uprawiać w ŁKS (1920-1923), kontynuując karierę sportową w stołecznym AZS (1923-1937).
W latach 1927-1937 występował w meczach międzypaństwowych (18 razy), odnosząc 13 zwycięstw indywidualnych; 54-krotny rekordzista Polski (biegi płaskie 400, 500, 800, 1500, 2000 m, biegi przez płotki 110, 200, 400 m oraz sztafety) zdobył 44 medale podczas mistrzostw Polski w tym 27 złotych: 400 m (1927), 800 m (1925-1929), 5000 m (1923), 110 m pł (1926), 400 m pł (1924-1929, 1934), 3000 m prz. (1929), 4×100 m (1924, 1926, 1929, 1934) , 4×400 m (1924 -1928, 1937) i 3000 m druż. (1924). 2-krotny uczestnik igrzysk olimpijskich. Uczestnik Akademickich Mistrzostw Świata (1924, 1927, 1928). Rekordy życiowe: 400 m – 50.0 (18 lipca 1926 Paryż), 800 m – 1.55.0 (31 sierpnia 1929 Warszawa), 1500 m – 4.10.0 (8 lipca 1934 Poznań), 400 m pł – 54.2 (1 września 1929 Warszawa).
W czasie II wojny światowej wziął udział w kampanii wrześniowej (najprawdopodobniej ppor. 1 p. Legionów), a następnie walczył w polskich siłach zbrojnych na Zachodzie (Francja, pod Narvikiem). Wojnę zakończył w stopniu kapitana jako oficer 9 Batalionu I Dywizji Pancernej gen. Maczka (odznaczony Krzyżem Walecznych). Od 1949 w Kanadzie, gdzie przez kilka pierwszych lat prowadził własną farmę w okolicach Galt (obecnie Cambridge), w prowincji Ontario. We wczesnych latach pięćdziesiątych powrócił do zawodu architekta i do emerytury pracował dla Wydziału Architektury miasta Galt. Żonaty z Kazimierą Jastrzębską, z zawodu nauczycielką , która przed wojną uczyła matematyki w gimnazjum im. Królowej Jadwigi w Warszawie, a we wczesnych latach powojennych zajmowała się organizacją polskich szkół w Niemczech.
Zmarł w Galt 24 lutego 1999 roku i tam też jest pochowany.
*1924 Paryż: 800 m – 4 m. w VI przedb. (7 zaw.) z czasem 2.01.6 odp. z konk. (zw. D. Lowe, W. Brytania – 1.52,4) ; 1500 m – 6 m. w IV przedb. (7 zaw.) i z czasem 4.29.0 odp. z konk. (zw. P. J. Nurmi, Finlandia – 3.53,6).
*1928 Amsterdam: 400 m pł – 2 m. w przedb. z czasem 56.0, 5 m. w I półfinale z czasem 57.0, odp, z konk (zw. D. Burghley, W. Brytania – 53.4); 400 m – 4 m. w III przedb. z czasem 52.2 i odp. z konk. (zw. R. Barbuti, USA – 47.8); 4×400 m – 4 m. w I przedb. – 3.24.2 i odp. z konk. (zw. USA – 3.14,2). Partnerami w sztafecie byli: K. Biniakowski, F. Malanowski i Z. Weiss.
Bibl.: Od Adamczaka do Zasłony; Encyklopedia statystyczna LA; Głuszek, Leksykon 1999, s. 235 (tu zniekształcone wyniki z Amsterdamu); Pawlak, Olimpijczycy, s. 127 (tu nieprawdziwe dane dot. kariery sportowej, brak daty śmierci); Wryk, Akademicki, s. 151 i dalsze; APW (akta studenta); Relacja Zofii Proszek z Galt ( 14.02.2002).
