trener, kupiec, jeden z najlepszych kolarzy lat sześćdziesiątych, mistrz Polski na szosie i torze, triumfator Tour de Pologne (1962, 1968), olimpijczyk z Tokio (1964).
Urodzony 5 lipca 1937 w Łodzi, syn Franciszka i Zofii z d. Morózgała, absolwent miejscowego Technikum Budowlanego (1972) i wrocławskiej AWF (1983), gdzie otrzymał tytuł magistra wf (1983) i uprawnienia trenera II kl. (obecnie trener I kl.). Kolarz (173 cm, 68 kg) startujący na torze i szosie, reprezentant łódzkich klubów Gwardii (1954-1960) i Społem (1961-1972), wychowanek trenera Teofila Sałygi (trenerzy kadry: Robert Nowoczek, Władysław Wandor, Henryk Łasak). Talent i silna kolarska osobowość, świetny strateg i taktyk na szosie. Gdyby startował nieco później (Łasak, unowocześnienie treningu), osiągnąłby na pewno bardziej znaczące wyniki na arenie międzynarodowej.
Pierwsze zwycięstwo na rowerze odniósł w Zgierzu (1957), trzy lata później (1960) zdobył szosowe mistrzostwo Polski (wygrał z Wilczewskim), a w latach 1962-1963 był już najlepszym kolarzem w kraju! 9-krotny mistrz Polski: szosa ind. (1960, 1962, 1964), szosa druż. (1962, 1963, 1964), tor 4 km druż. (1962), tor wyścig długodyst. 50 km (1961, 1967); 5-krotny uczestnik Wyścigu Pokoju: 1962-13, 1963-7, 1964-4, 1965-3, 1966 – 7 (najlepsze miejsce w klas. druż. 1965 -2, 1966 -2); 5-krotny uczestnik Tour de Pologne, który dwukrotnie wygrał (1962, 1968) i 4-krotny uczestnik MŚ: 1960-22, 1962-8, 1964-12 i 1966-58 ( druż. MŚ: 1962-14, 1964-8). W wyścigach zagranicznych zajął m. in. Dookoła Serbii 1963-2, Dookoła St. Lorant 1965-4, Dookoła Maroka 1968-7, Pomoravija (Jugosławia) 1969-2.
Najlepszy kolarz roku (1962,1963) w Challenge „PS” i PZKol. W klasyfikacji najlepszych szosowców polskich w latach 1921-1986 zajął 4 m. (za Szurkowskim, Mytnikiem i Szozdą). Zasłużony Mistrz Sportu odznaczony m. in. złotym i srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe oraz Złotym Krzyżem Zasługi. Działacz. Organizator wyścigów dla młodzieży.
Zmarł 31 stycznia 2023 roku.
*1964 Tokio: kolarstwo, szosa ind. (194.832 km) – 13 m. na 132 start. z czasem 4:39.51,74 (zw. M. Zanin Włochy – 4:39.51,63).
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 249; Pawlak, Olimpijczycy, s. 142 (tu błędnie jedenastokrotny mistrz Polski 1960-1964); MES, t. 2, s. 49; Porada, Igrzyska, s. 863; Bogusz, Łódzcy olimpijczycy, s. 94-95, 177; Tuszyński, Wyścig Pokoju 1948-2001, s. 162; Tuszyński, Tour de Pologne 1989, s. 618; Tuszyński, Od Dynasów, s. 306-307; Tuszyński, 100 lat WTC, s. 248; Tuszyński, Złota księga, s. 229-230; Bogusz, 100 lat kolarstwa łódzkiego, s. 47, 68, 72-73, 77; Wywiad środowiskowy.
