Zenon Małłysko (1898–1957)




kpt. sł. st. art. Wojska Polskiego, pierwszy polski sportowiec „all round” – reprezentant w pięcioboju nowoczesnym, olimpijczyk z Amsterdamu (1928).

Urodzony 16 lutego 1898 w Opolu, pow. Puławy, woj. lubelskie syn Józefa i Zofii Marii z Czerniawskich po ukończeniu 7-klasowej „Szkoły Lubelskiej” (podstawowej) przerwał naukę w gimnazjum i jako ochotnik (17 listopada 1918) wcielony został do 1 baterii 3 dak, a następnie przeniesiony do 2 pap Legionów w którym odbył kampanię wojenną (1919-1920). Potem dopiero mógł się uczyć. Skończył Szkołę Podchorążych Artylerii w Poznaniu (1921), uzyskał świadectwo dojrzałości (wojskowe kursy maturalne im. mjr Łukasińskiego) w Wilnie (1923), przeszedł kurs oficerów łączności w Zegrzu (1924) i zrealizował także swoje pozasłużbowe (poza wojskowe) zainteresowania kończąc 9-miesięczny kurs w CWSG i S w Poznaniu (1924) i dwa inne kursy sportowe: szermierczy i narciarski (1925).

Był wzorowym oficerem (dowódca baterii w 2 pap, a potem 6 pal), a jednocześnie kierownikiem i referentem wychowania fizycznego pułku oraz czynnym sportowcem. Jego zainteresowania były wszechstronne, gdyż startował w pięcioboju nowoczesnym, a więc musiał umieć pływać, strzelać, biegać, jeździć konno i znać arkana fechtunku. Wyróżniał się w skali krajowej. Na mistrzostwach Polski zajął miejsca: 1929 (1), 1927 (2). Desygnowano go do ekipy na IO. Od 1 stycznia 1931 (w stopniu kapitana) był kierownikiem wychowania fizycznego Szkoły Podchorążych Artylerii. Odznaczony m.in.: Krzyżem Walecznych (1921) i Srebrnym Krzyżem Zasługi (1938).

Zmarł 20 kwietnia 1957 roku w Edynburgu (Wielka Brytania).

* 1928 Amsterdam: pięciobój now. indyw. – 12 m. na 37 start. z wynikiem 77 pkt. (zw. Szwed S. Thofelt – 47 pkt). W poszczególnych konkurencjach zajął miejsca: w pływaniu (19), w strzelaniu (18), w szermierce (9), w biegu na przełaj (18) i w jeździe konnej (13).

Bibl.: CAW:AP 58 + 11058; Głuszek, Leksykon 1999, s. 267 (tu brak podstawowych danych biograficznych); Pawlak, Olimpijczycy, s. 164 (braki jak wyżej ); „Stadion”, 1929, nr 52-53.