skoczek narciarski z Zakopanego, olimpijczyk z Innsbrucku (1976).
Urodzony 16 grudnia 1954 w Zakopanem, absolwent szkoły średniej, kupiec, narciarz (168 cm, 70 kg) – skoczek, reprezentant Wisły Gwardii Zakopane (do 1980), podopieczny trenerów: Jana Gąsiorowskiego, Franciszka Gąsienicy-Gronia i Tadeusza Kaczmarczyka. Mistrz Polski w skokach na skoczni 90 m (1976), trzecie miejsce w wielkich zawodach w kombinacji norweskiej w Falun (1975), rekordzista skoczni narciarskiej Wielka Krokiew – 114 m (1973). Działacz sportowy (wiceprezes ds sportowych TS „Wisła” Zakopane).
*1976 Innsbuck: skoki narciarskie, duża skocznia – 40 m. na 54 start., skoki 85 m i 78 m z notą 164.7 (zw. K. Schnabl, Austria – skoki 97,5 m i 97 m z notą 234.8); komb. nor. – 20 m. na 34 start. z notą 374.79 (zw. U. Wehling, NRD – 423.39). W skokach P. zajął 19 m. z notą 191.3, a w biegu 22 m. z notą 183.49.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 291; Pawlak, Olimpijczycy, s. 193; Porada, Igrzyska, s. 896; Szatkowski, Stanisław Marusarz, s. 144; Zieleśkiewicz, Encyklopedia, s. 394; Szatkowski, Od Marusarza do Małysza, s. 234-236.
