PAWŁOWICZ JAN
technik-ślusarz, czterystumetrowiec, olimpijczyk z Moskwy (1980).
Urodzony 9 lipca 1960 w Policach woj. szczecińskie, absolwent Technikum Mechanicznego (technik – ślusarz) w Szczecinie, lekkoatleta (186 cm, 79 kg ) Budowlanych Szczecin (1978-1982), Zawiszy Bydgoszcz (1982) i Floty Gdynia (1982-1984) specjalizujący się w biegu na 400 m, wychowanek trenera Edwarda Kowalczuka (Budowlani), podopieczny trenera Jerzego Kila (Flota). 4-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1980-1983 (5 startów, bez zwycięstw indywidualnych), mistrz (1984) i wicemistrz kraju (1983) w sztafecie 4×400 m oraz halowy mistrz Polski w biegu na 400 m (1981) z rekordem życiowym na tym dystansie 46.62 (5 czerwca 1981 Zabrze). Uczestnik mistrzostw Europy juniorów w Bydgoszczy (1979), gdzie w biegu na 400 m odpadł w półfinale, natomiast w sztafecie 4×400 m wraz z kolegami (Z. Rytel, W. Bimkiewicz, J. Konarski) zajął w finale 6 m. (3.11.1). W finale Pucharu Europy w Londynie (1983) w biegu indywidualnym na 400 m był 8, a w sztafecie 4×400 m – 7. Mieszka w Szczecinie.
Bibl.: Głuszek, Leksykon 1999, s. 295; Pawlak, Olimpijczycy, s. 198 ( w obu źródłach błędna nazwa miejsca urodzenia: Palice); Łojewski, Mecze mężczyzn, s. 48, 349; MP mężczyzn 1945-2002 (oprac. niepubl.); Wyniki HMP 1933-2002 (oprac. niepubl.); Encyklopedia (Statystyczna) LA , s. 28, 138; „Lekkoatletyka”, 1980, nr 10 , s. 11.
*1980 Moskwa: 4×400 m – 4 m. w I przedb. (8 zesp.) z czasem 3.05.8, odp. z konk. (zw. ZSRR – 3.01.1). Partnerami P. w sztafecie byli: J. Pietrzyk, A. Starostka i A. Stępień.
| « powrót do listy |
