Hokeista na trawie, ps. „Mały”, olimpijczyk z Moskwy (1980), trener, technik mechanik.
Urodzony 21 września 1955 r. w Rogowie, syn Kazimierza (działacz LKS Rogowo z 40-letnim stażem)i Łucji Wiśnickiej; absolwent Technikum Mechaniczno-Elektrycznego w Żninie (1977); hokeista na trawie (174 cm, 65 kg).
Karierę zawodniczą rozpoczął jako 10-latek w słynnym „ojcowskim” LKS Rogowo, kontynuując ją od 1976 r. w Pocztowcu Poznań, w którym wywalczył 6 tytułów mistrza Polski na otwartych boiskach (1979, 1981-83, 1988, 1991). Napastnik z krwi i kości, rozegrał w barwach narodowych 215 spotkań (1975-90, zdobył 51 bramek!).
Przez wiele lat był kapitanem reprezentacji Polski, 4-krotny uczestnik kolejnych turniejów o mistrzostwo świata: (1975) Kuala Lumpur, (1978)Buenos Aires, (1982) Bombaj, (1986) Londyn i 3 kolejnych mistrzostw Europy: (1978) Hanower, (1983) Amsterdam, (1987) Moskwa. Po zakończeniu kariery zawodniczej wybitny trener poznańskiego Pocztowca (od 1990), z którym wywalczył 2 tytuły mistrza Polski na otwartych stadionach (1995, 1998) i aż 8 w hali (1994-2000 i 2002) oraz medale w klubowych rozgrywkach pucharowych.
Zasłużony Mistrz Sportu, odznaczony m.in. srebrnym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
*1980 Moskwa: członek drużyny hokeja na trawie (wystąpił we wszystkich meczach), która (6 zesp.) pokonała Kubę 7:1 (strzelił 1 bramkę) i Tanzanię 9:1, zremisowała z Indiami 2:2 oraz przegrała z ZSRR 1:5 i Hiszpanią 0:6, zajmując 4m., w meczu o m. 3-4 uległa ZSRR 1:2, w turnieju zajmując 4 m. (zw. Holandia). Skład drużyny zob. – Andrzejczak Leszek.
Bibl.: Głuszek, Leksykon, 1999, s. 307; Karwacki, Historia bez tajemnic, s. 136; Kuczyński, Święta gra, s. 166,241; Pawlak, Olimpijczycy, s. 212; Porada, Starożytne i nowożytne Igrzyska, s. 972.
